In 1982 werden door de Nederlandse Hartstichting op advies van een daartoe ingestelde commissie nieuwe richtlijnen voor endocarditis-profylaxe uitgegeven.1 Een belangrijk uitgangspunt hiervan is, dat ten aanzien van de hartafwijkingen die voor endocarditis-profylaxe in aanmerking komen, geen onderscheid is gemaakt in de mate van risico die deze afwijkingen opleveren (hoog, gemiddeld, laag). Tevens wordt, omwille van de eenvoud, voor elke indicatie slechts één preparaat van eerste keuze voor de profylaxe aangegeven en, in geval van allergie of ontoelaatbare toxiciteit, slechts één alternatief. Tenslotte is in principe gekozen voor parenterale toediening ter voorkoming van problemen door inconstante of onvoorspelbare resorptie en daardoor wisselende concentraties in het serum na orale toediening van antibiotica. Hiermee is in het bijzonder ook bij de profylaxe bij tandheelkundige ingrepen rekening gehouden. Een belangrijke overweging hierbij was dat voorlopige gegevens uit de Verenigde Staten erop leken te wijzen, dat van een groep patiënten die ondanks profylaxe…
Richtlijnen van de Nederlandse Hartstichting voor preventie van endocarditis herzien
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:2211-2
Aanvaard op
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:2211-2
Vakgebied
Reacties