Samenvatting
In 2010 publiceerde de International Society of Sexual Medicine haar richtlijn voor de diagnostiek en behandeling van vroegtijdige zaadlozing. Deze richtlijn werd door enkele leden van de Wetenschappelijke Vereniging voor Seksuele Disfuncties en de Nederlandse Vereniging voor Seksuologie vertaald en op enkele punten aangepast. De belangrijkste onderwerpen uit de richtlijn zijn: (a) de anamnese is het belangrijkste diagnostische hulpmiddel; (b) lichamelijk onderzoek is meestal niet noodzakelijk; (c) het vaststellen van het subtype vroegtijdige zaadlozing kan richting geven aan de behandeling; (d) medicamenteuze monotherapie is slechts op de primaire vorm van toepassing; (e) een gecombineerde therapie heeft de voorkeur bij de secundaire vorm en voor de 2 additionele subtypes is farmacotherapie gecontraïndiceerd.
Reacties