Richtlijn 'Diagnostiek en behandeling van het carpale-tunnelsyndroom'

-Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most frequently encountered peripheral nerve entrapment: about 10 of adult women and less than 1 of adult men in the Netherlands have a clinically and electrophysiologically confirmed CTS.

-All medical and paramedical disciplines involved in the diagnosis and treatment of CTS in the Netherlands contributed to the development of a guideline for the diagnosis and treatment of CTS.

-Clinical diagnosis of CTS is based on a history of nocturnal pins and needles, numbeness and/or pain in the median nerve innervated area of the fingers and hand, which often causes the patient to awake.

-Provocative tests do not contribute to the clinical diagnosis of CTS.

-If invasive therapy is considered, such as corticosteroid injection or surgery, the clinical diagnosis must be confirmed by abnormal findings in electrophysiological tests.

-Ultrasound or MRI of the wrist may be of diagnostic value when structural abnormalities in the carpal tunnel are suspected. Given the special expertise needed for ultrasound testing and the limited availability of MRI for CTS diagnostic purposes, these methods are not the first preference.

-Depending on the degree of impact on daily functioning, treatment for CTS may be expectative, conservative (wrist splint or local steroid injections) or surgical (endoscopic or open techniques).

-If CTS does not restrict daily functioning, adjustment of the working conditions will do.

-Furthermore measures aimed at CTS prevention and treatment of an already existing work-related CTS are discussed.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:76-81

Samenvatting

- Het carpaletunnelsyndroom (CTS) is de meest voorkomende drukneuropathie: ongeveer 10 van de volwassen vrouwen en iets minder dan 1 van de volwassen mannen in Nederland heeft klachten over een klinisch en elektrofysiologisch bevestigd CTS.

- Alle in Nederland bij de diagnostiek en de behandeling van het CTS betrokken medische en paramedische disciplines droegen bij aan de totstandkoming van een richtlijn voor diagnostiek en behandeling van het CTS.

- De klinische diagnose ‘CTS’ wordt gesteld op grond van nachtelijke tintelingen en/of pijn in de (vooral door de N. medianus verzorgde) vingers, waardoor de patiënt meestal uit de slaap gewekt wordt.

- Provocatietests dragen niet bij tot het stellen van de klinische diagnose ‘CTS’.

- Indien invasieve behandeling van het CTS wordt voorgesteld, zoals met corticosteroïdinjecties of door middel van een operatie, dient de klinische diagnose ‘CTS’ elektrofysiologisch bevestigd te worden.

- Echografie of MRI van de pols kan een plaats hebben bij de diagnostiek indien een structurele afwijking in de carpale tunnel vermoed wordt, maar vanwege de speciale expertise, nodig voor echografie, en vanwege de voor dit doel beperkt beschikbare MRI-apparatuur verdienen deze methoden niet de voorkeur.

- De behandeling van het CTS kan, afhankelijk van ondervonden problemen in het werk (bijvoorbeeld huishoudelijk werk), expectatief plaatsvinden, conservatief (dat wil zeggen met spalk of lokale corticosteroïdinjecties) of operatief (dat wil zeggen endoscopisch of via een open benadering).

- Indien het CTS het dagelijks functioneren niet beïnvloedt, is uitsluitend aanpassing van de werkomstandigheden ook een optie.

- Er zijn maatregelen mogelijk om een CTS ten gevolge van werkomstandigheden te voorkomen of, indien het CTS reeds is ontstaan, te behandelen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:76-81