Resistentie bij Mycobacterium tuberculosis in Nederland

To determine magnitude, trend and specific features of the resistance problem.

Design

Descriptive.

Setting

Royal Netherlands Tuberculosis Association, The Hague, the Netherlands.

Methods

The data of the National Institute of Public Health and Environmental Protection concerning the prevalence of drug-resistant tuberculosis during the period 1990-1994 were analysed. Also, features of patients with and without drug resistance were compared (Dutch National Tuberculosis Register: cohort 1993).

Results

Isoniazid and streptomycin resistance were each observed in approximately 6 of susceptibility tests, showing no clear trend over the study period. Rifampicin resistance increased from 0 to 1.5 in 1994. In the 1993 patient cohort, 809 cases were analysed, showing resistant organisms in 103 (13). The resistance group included 84 (82) foreigners versus 387 (55) among the ‘sensitives’ (p < 0.001). The percentages of (known) HIV infections were equal in both groups (5-6). The percentage of isoniazid-resistance varied from 1.8 in Dutch patients to 7.8 in foreign patients. Recent immigrants and refugees waiting for official status were important risk groups for resistance (p < 0.005). Foreign tuberculosis patients defaulted more often from treatment than Dutch patients (p < 0.001).

Conclusion

Drug-resistant tuberculosis in the Netherlands is mainly due to import of resistant strains. Transmission and further development of resistance within the country must be prevented.

Samenvatting

Doel

Bepalen van omvang, trend en achtergronden van resistente tuberculose in Nederland.

Opzet

Descriptief onderzoek.

Plaats

Koninklijke Nederlandse Centrale Vereniging tot bestrijding der Tuberculose, Den Haag.

Methode

De gegevens van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu betreffende het voorkomen van resistente stammen van Mycobacterium tuberculosis in de periode 1990-1994 werden geanalyseerd. Daarnaast werden vanuit de Landelijke Tuberculose Registratie-cohort 1993 eigenschappen van patiënten met een resistente M. tuberculosis vergeleken met die van patiënten bij wie een gevoelige M. tuberculosis werd geïsoleerd.

Resultaten

De percentages isoniazide- en streptomycine-resistentie varieerden rond 6 en vertoonden geen daling of stijging. Het vóórkomen van rifampicine-resistentie steeg van 0 in 1990 naar 1,5 in 1994. Bij evaluatie van 809 patiënten had den 103 (13) een resistente stam. De resistente groep omvatte 84 (82) buitenlanders tegen 387 (55) in de gevoelige groep (p < 0,001). Het percentage (bekende) HIV-infecties was in beide groepen gelijk (5-6). Isoniazide-resistentie varieerde van 1,8 bij Nederlanders tot 7,8 bij buitenlanders. Recente immigranten en asielzoekers vormden risicogroepen voor resistentie (p < 0,005). Niet-Nederlandse patiënten onttrokken zich vaker aan behandeling (p < 0,001).

Conclusie

Import van resistentie speelt in Nederland een belangrijke rol. Transmissie en ontwikkeling van additionele resistentie in Nederland moeten worden voorkomen.