Redenen van afwijzing van artikelen voor publikatie bij het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde in 1990

- To deduce recommendations for authors which decrease the rejection probability we investigated retrospectively which reasons were mentioned in 1990 by the editorial board of the ‘Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde’ when it rejected original articles, reviews, clinical lessons and case reports, and whether length of the article, professional status of the first author, most relevant specialism and origin of the article influenced the rejection probability.

Out of 547 articles 38 (208) were rejected; case reports were rejected most often (49), reviews least often (33). Peer review of original articles was the most thorough, of case studies the least. The most frequent reason for rejection in all categories was ‘substantial shortcomings’, particularly in the original articles (80). Rejection of clinical lessons and case studies was relatively often due to criteria concerning the clinical message. Both rejected and accepted articles on average exceeded the length limit. Professional status and specialism were associated with a difference in rejection probability (χ², p < 0.05). Specialists had the lowest rejection probability (31). Non-specialists benefited from specialist supervision. Articles originating from non-academic institutions were more often rejected than articles from academic centres.

We advise authors to judge their articles by means of the criteria mentioned. Consultation of (methodological) experts, literature data bases, and (or) the editorial board can improve their chances. Non-specialists can benefit from the experience and expertise of specialists. In general, scientific attitude and willingness to alter the article according to editorial advice appear to have beneficial results.

Samenvatting

Om auteurs adviezen te kunnen geven ter verkleining van de kans op afwijzing van hun artikelen werd een retrospectief onderzoek verricht naar de redenen van afwijzing door de hoofdredactie van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde van in 1990 ter publikatie aangeboden oorspronkelijke stukken (OS), capita selecta (CS), klinische lessen (KL) en casuïstische mededelingen (CM) en naar de invloed van lengte van het artikel, professionele status van de eerste auteur, relevantste vakgebied en herkomst van het artikel op de afwijzingskans.

Van 547 artikelen werd 38 (208) afgewezen; van de CM de meeste (49) en van de CS de minste (33). De adviesprocedure was bij de OS het uitgebreidst, bij de CM het beperktst. ‘Inhoudelijke tekortkomingen’ was de meest voorkomende reden van afwijzing in iedere rubriek, met name bij de OS (80). KL en CM werden relatief vaak afgewezen vanwege gebreken in de ‘klinische boodschap’. De gemiddelde lengte van afgewezen èn aanvaarde artikelen overschreed de limiet. Bij professionele status en vakgebied was er verschil in afwijzingskans (χ², p < 0,05). Specialisten hadden de kleinste kans op afwijzing (31). Niet-specialisten hadden voordeel van supervisie van een specialist. Artikelen uit niet-academische instellingen werden vaker afgewezen dan artikelen uit academische centra, maar per rubriek was dit verschil niet significant.

Auteurs wordt geadviseerd hun artikelen te toetsen aan de beschreven criteria. Raadplegen van (methodologische) deskundigen, literatuurbestanden of de hoofdredactie kan de kans op aanvaarding vergroten. Niet-specialisten kunnen profiteren van supervisie. Wetenschappelijke instelling en bereidheid tot verwerken van redactionele adviezen vergroten de aanvaardingskans van een artikel.