Zie ook de artikelen op bl. 577 en 609.
Het voorschrijven van antimicrobiële middelen aan contacten van patiënten met meningokokken-meningitis wordt al tientallen jaren toegepast met de bedoeling om nieuwe ziektegevallen te voorkomen. Aanvankelijk werd hiervoor een sulfonamide gebruikt. In de zestiger jaren nam het aantal voor sulfonamide gevoelige stammen van Neisseria meningitidis, ook wel meningokok genoemd, aanzienlijk af, waarna sulfa-profylaxe in onbruik raakte. Rifampicine werd vervolgens aanbevolen voor profylaxe, omdat dit het meest effectief bleek om meningokokken uit de nasofarynx te elimineren, namelijk bij 80 à 90 van de dragers.2
De laatste 25 jaar nam in de westerse landen het aantal gevallen van meningokokkenziekte af en werd duidelijk dat sepsis en meningitis door Haemophilus influenzae type b in de kinderleeftijd kwantitatief een groter probleem is. Aangezien rifampicine ook het meest effectieve antibioticum bleek te zijn om het dragerschap van H. influenzae te beëindigen, wordt in de Verenigde…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties