Primair fibromyalgiesyndroom

Het primaire fibromyalgiesyndroom kan het best beschouwd worden als een chronisch pijnsyndroom van het houdings- en bewegingsapparaat. Het kan ontstaan als uiting van een verstoord evenwicht tussen de lichamelijke en de psychische reactie op (over)belasting.1 Het syndroom werd voor het eerst door de neuroloog Gowers beschreven bij patiënten met ‘onbegrepen’ rug- en nekklachten en met pijn in de ledematen.2 Hij achtte het plaatselijke, ontstoken bindweefsel hiervoor verantwoordelijk. Deze theorie werd aanvankelijk ondersteund door microscopisch onderzoek van Stockman,3 maar kon door latere onderzoekingen niet bevestigd worden. De aan het syndroom gegeven term fibrositis was dan ook misleidend. In de jaren daarna gaf het fibromyalgiesyndroom aanleiding tot verwarring, doordat het syndroom slecht gedefinieerd was. Zowel door Smythe als door Yunus en Masi is met behulp van een classificatiesysteem – zoals gebruikelijk bij reumatische aandoeningen – het ziektebeeld nauwkeuriger beschreven, waarna internationale uitwisseling van onderzoeksgegevens van patiënten met het primaire…