Het openbaar debat over onze gezondheidszorg gaat vaker over prijzen dan over waarden. Dat is in een land waar het aantal kooplieden groeit en het aantal dominees slinkt niet zo verwonderlijk, maar het gaat voorbij aan wat mensen aan zorg verwachten bij gebrek, ziekte en dood. Het primaat van artsen in de gezondheidszorg is in ons land allang overgegaan op de economen, zo goed als in de wereld het intellectueel leiderschap in de gezondheidszorg, naar de mening van de redactie van The Lancet, al van de Wereldgezondheidsorganisatie is overgegaan op de Wereldbank.1
Die verschuiving wordt verklaard door de hoge en onvoorspelbare kosten van medische behandeling. Door deze hoge kosten werd ook een verplichte ziektekostenverzekering noodzakelijk, meer dan een eeuw geleden al ingevoerd door kanselier Bismarck, maar tot op heden nog niet door president Clinton. De optelling van alle ziektekostenpremies plus een meestal bescheiden overheidsbijdrage voor openbare gezondheidszorg en preventie…
Artikelinformatie
Reacties