Preoperatieve non-invasieve lokalisatieonderzoeken van vergrote bijschildklieren bij 115 patiënten met hyperparathyreoïdie

To evaluate results of preoperative localisation techniques in patients operated for hyperparathyroidism (HPT).

Setting

Rotterdam University Hospital.

Design

Retrospective study.

Method

Results of 4 non-invasive preoperative localisation techniques in 115 patients with HPT were compared with operative findings of 116 explorations. Sensitivity and specificity were calculated for single versus multiple gland disease, primary exploration versus re-explorations and anatomical versus ectopic localisation.

Results

Sensitivity of preoperative ultrasound, thallium-technetium subtraction scintigraphy, computed tomography and ^99mTc-sestamibi (MIBI) scanning in patients with single gland disease was 56, 65, 67 and 83 respectively. In multiple gland disease preoperative localisation techniques were much less successful. For MIBI scintiscanning this question remains unanswered. Specificity of all techniques was high. Success rates of preoperative localisation studies for primary operations and re-explorations were similar. Mean weight of parathyroid tumours that were missed preoperatively was lower than of successfully localised tumours. Only computed tomography and thallium-technetium scintigraphy were able to localise retrosternal parathyroid tumours.

Conclusion

Review of the literature reveals that there is additional benefit of the preoperative localisation studies in re-exploration for HPT, in contrast to primary exploration. By combining localisation techniques more tumours are visualised. Preliminary results of MIBI scanning are favourable.

Samenvatting

Doel

Bepaling van de waarde van preoperatief non-invasief lokalisatieonderzoek bij patiënten die geopereerd werden in verband met hyperparathyreoïdie.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt.

Opzet

Retrospectief onderzoek.

Methode

De uitslagen van preoperatief lokalisatieonderzoek voor 116 halsexploraties bij 115 patiënten werden vergeleken met de operatiebevindingen. De sensitiviteit en de specificiteit van 4 non-invasieve technieken werden berekend voor enkelvoudige versus meervoudige kliervergroting, initiële halsexploratie versus reëxploraties en normale versus ectopische lokalisaties.

Resultaten

De sensitiviteit van preoperatief verrichte echografie, thallium-technetiumscintigrafie, computertomografie en ^99mTc-sestamibi-scintigrafie (MIBI-scan) bij enkelvoudige kliervergroting was respectievelijk 56, 65, 67 en 83. Bij meervoudige kliervergroting was de sensitiviteit van de eerste 3 technieken aanzienlijk lager; of dit ook geldt voor de MIBI-scan is nog onbekend. De specificiteit was voor alle technieken hoog. De sensitiviteit was voor initiële exploraties en reëxploraties vrijwel gelijk. De met thallium-technetiumscintigrafie gelokaliseerde bijschildklieren waren significant zwaarder dan de gemiste klieren. Mediastinaal gelokaliseerde bijschildklieren werden alleen door computertomografie en thallium-technetiumscintigrafie gevisualiseerd.

Conclusie

Uit de literatuur blijkt dat preoperatief lokalisatieonderzoek bij een eerste exploratie wegens hyperparathyreoïdie niet zinvol is, maar wèl bij reëxploratie. Door combinatie van technieken worden bij enkelvoudige kliervergroting meer vergrote bijschildklieren gelokaliseerd. De eerste ervaringen met de MIBI-scan zijn gunstig.