Prasteron (dihydroëpiandrosteron): een moderne bron van de eeuwige jeugd?

– The function of adrenal cortical hormone dihydroepiandrosterone (DHEA) is currently unknown.

– The use of this hormone as a food supplement is widely recommended in the USA for the elderly, as DHEA serum concentrations decrease dramatically after the age of about fourty. DHEA is available without prescription.

– Many sources suggest a causal relation between the decrease of DHEA production during aging and the emergence of degenerative disorders. To substantiate this relationship animal experimental and epidemiological literature is cited.

– However, data from clinical trials are rare and neither the safety nor the efficacy of DHEA is documented.

– Via the modern media such as the Internet the consumer is stimulated to use and order DHEA, ‘the fountain of youth’.

– Consumers willing to follow this recommendation should be informed about the absence of proof of safety and efficacy.

– However, the compelling suggestions from animal and epidemiological literature of DHEA activity are intriguing, and further clinical trials to document the efficacy and safety of DHEA are urgently needed.

Samenvatting

– Prasteron (dihydroëpiandrosteron) is een bijnierschorshormoon met onbekende functie.

– Prasteron wordt in de VS aanbevolen als suppletietherapie voor de ouder wordende mens, daar prasteronconcentraties in het bloed na circa het 40e levensjaar sterk dalen; het is daar zonder recept verkrijgbaar.

– Een causaal verband wordt gesuggereerd tussen de prasteronafname en het optreden van een veelheid van ouderdomsaandoeningen. Daarbij baseert men zich op dierexperimentele literatuur en epidemiologische onderzoeken.

– Resultaten van gecontroleerd geneesmiddelenonderzoek zijn echter schaars en de veiligheid van het regelmatig gebruik van dit hormoon is niet gedocumenteerd.

– Via moderne media zoals het Internet wordt de consument beïnvloed prasteron als ‘bron van de eeuwige jeugd’ te gebruiken en te bestellen.

– De consumentpatiënt die de aanbeveling van prasterongebruik wil volgen, moet gewezen worden op het ontbreken van direct bewijs van effectiviteit en veiligheid.

– De indirecte bewijzen van effectiviteit zijn echter zo boeiend dat klinisch geneesmiddelenonderzoek naar prasteron gestimuleerd zou moeten worden.