Posttraumatische benigne paroxysmale positieduizeligheid

Dizziness is a frequently reported symptom following head trauma. Although often ascribed to concussion, post-traumatic benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) must be included in the differential diagnosis. In this article, three patients who attended a neurology outpatient clinic with persistent dizziness following head trauma were ultimately diagnosed with post-traumatic BPPV. Dizziness lessened substantially once a canalith repositional manoeuvre was performed. Patients with post-traumatic BPPV are generally younger, report more severe symptoms and have a higher rate of relapse. Diagnosing post-traumatic BPPV can be challenging due to the presence of more urgent injuries in the initial phase and the habitual attribution of symptoms to concussion. A timely diagnosis is crucial, however, since treatment is easy to perform, non-invasive and effective.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Dames en Heren,

Wanneer een patiënt na een schedeltrauma klaagt over duizeligheid wordt dit al snel toegeschreven aan een hersenschudding. Vaak terecht, maar ook andere diagnosen moeten worden overwogen. Met name posttraumatische benigne paroxysmale positieduizeligheid (BPPD) is een veelvoorkomende vorm van duizeligheid na schedeltrauma, die ons inziens onderbelicht is. Tijdige herkenning van posttraumatische BPPD in zowel de eerste als de tweede lijn is cruciaal om de duur van de klachten te beperken. Als BPPD niet wordt herkend en de patiënt niet wordt behandeld, kan de duizeligheid langdurig invaliderend zijn, zoals de voorbeelden in deze klinische les laten zien.

Toets voor nascholing (verlopen)

Aan dit leerartikel was een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kon verdienen.

Bekijk de toets

Patiënt A, een 42-jarige man met een blanco voorgeschiedenis, werd op de Spoedeisende Hulp (SEH) binnengebracht na een ongeval met zijn scooter. Na het ongeval was zijn bewustzijn kortdurend gedaald en hij had een posttraumatische amnesie van 15 minuten. Op de SEH waren de vitale functies stabiel en de EMV-score was maximaal. Neurologisch onderzoek bracht geen afwijkingen aan het licht. Op een CT-scan van het cerebrum was enig subduraal bloed op het tentorium van het cerebellum te zien, wat reden was om patiënt ter observatie op te nemen.

Tijdens de opname ging het redelijk met patiënt, behoudens hoofdpijn en draaiduizeligheid met misselijkheid bij mobiliseren. De aanvallen duurden ongeveer een minuut en zakten af bij stilliggen. Na 2 dagen ging patiënt met ontslag naar huis.

Tijdens een telefonische controleafspraak 6 weken na ontslag gaf patiënt aan dat hij veel hinder ondervond van duizeligheid, trillende handen en vermoeidheid, waardoor de re-integratie op…

Artikelinformatie

Aanvaard op

13 maart 2019

29 juli 2019

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2019;163:D3757

Vakgebied

Auteursinformatie

St. Antonius Ziekenhuis, Utrecht. Afd. Neurologie: W. Huang, geneeskundestudent; dr. E.L.J. Hoogervorst en dr. P.H. Wessels, neurologen. Afd. KNO: drs. D. Kupperman, KNO-arts.

Contact P.H. Wessels (p.wessels@antoniusziekenhuis.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.