Dames en Heren,
Rond het jaar 300 v. Chr. schreef Androsthenes, Grieks geschiedschrijver, in een verslag over de veldtochten van Alexander de Grote dat er een 24-uursritme bestond in de beweging van de bladeren van de tamarindeboom.1 Tegenwoordig kennen we talloze 24-uursritmen, circadiane ritmen genaamd. Ook bij de mens blijken vele functies volgens een circadiaan ritme te verlopen. Een bekend voorbeeld daarvan is het cortisol dag-nachtritme, maar ook andere hormonen, zoals thyreoïd stimulerend hormoon, prolactine el aldosteron, blijken duidelijke 24-uursritmen te tonen.1 De variaties kunnen oplopen tot meer dan 50 van het daggemiddelde, hetgeen in bepaalde gevallen ook belangrijke klinische consequenties kan hebben. Talloze andere functies in het menselijk lichaam zoals lichaamstemperatuur, basale hartfrequentie en bloeddruk, en functies zoals alertheid, inprenting en geheugen tonen een circadiaan ritme.2
Al deze ritmen noemt men lichaamseigen of ‘endogeen’, omdat ze in allerlei situaties onveranderd aanwezig blijven, ook wanneer men proefpersonen…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties