Pijn meten is nuttig en iedere arts kan het: 7 tips

Pain is one of the main factors influencing quality of life; its incidence is higher than is generally assumed.
Pain is not spontaneously reported in all cases; it should be asked about more often.
Not measuring pain is one of the main reasons for inadequate pain treatment.
Pain should be assessed and recorded more routinely in both primary and secondary healthcare. This can be done in simple and quick ways.
Self-reporting using a visual-analogue scale or numeric rating scale is the preferred method. This can be done even by patients with a mild cognitive disorder.
Several simple and reliable observational scales exist for patients who cannot report well, e.g. elderly patients with a cognitive disorder or young children.
For chronic pain, the low-threshold use of a multi-dimensional scale will increase the likelihood of successful treatment.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Pijn is een van de belangrijkste factoren die invloed hebben op de kwaliteit van leven; de incidentie ervan is hoger dan wordt aangenomen.
Pijn wordt niet altijd spontaan gemeld door patiënten; er moet vaker naar worden gevraagd.
Het niet meten van pijn is een van de belangrijkste redenen voor inadequate pijnbehandeling.
Pijn moet meer routinematig gemeten en geregistreerd worden in zowel de eerste als tweede lijn. Dit kan op eenvoudige wijze en duurt niet lang.
Zelfrapportage verdient de voorkeur en hiervoor kan een visueel-analoge schaal (VAS) of een ‘numeric rating scale’ (NRS) gebruikt worden. Ook bij patiënten met een lichte cognitieve beperking is gebruik van een VAS of NRS mogelijk.
Er zijn diverse eenvoudige en betrouwbare observationele schalen voor patiënten die niet goed kunnen rapporteren, zoals cognitief beperkte oudere patiënten of jonge kinderen.
Bij chronische pijn kan laagdrempelig een multidimensionale schaal gebruikt worden om de kans op een succesvolle pijnbehandeling te vergroten.