Overeenkomsten en verschillen tussen de euthanasiewetten van België en Nederland

- Recently, a law on euthanasia has been adopted in both the Netherlands and Belgium. In both countries euthanasia has been legalised under strict conditions and after confirmation with a notification procedure. Although both laws are similar, the Belgian law is more extensive on the requirements of prudent practice. On the other hand, in Dutch society the norm-setting on euthanasia has been more widely developed through jurisprudence. Nevertheless, we expect that the implementation of the new law and the notification procedure in Belgium will be more difficult than in the Netherlands. In order to promote, safeguard and guarantee the quality of the euthanasia practice, the present euthanasia notification procedure in the Netherlands is supplemented with feedback to the physicians. The strict anonymous procedure in the Belgian notification procedure prevents this possibility. Therefore, Belgian physicians will not be supported by the notification procedure to improve their knowledge and skills in euthanasia.

Samenvatting

In zowel Nederland als België werd recentelijk een euthanasiewet aangenomen. Beide wetten legaliseren euthanasie onder strikte voorwaarden én na naleving van een meldingsprocedure. Hoewel beide wetten in grote mate overeenstemmen, worden in de Belgische wet de materiële en de procedurele (zorgvuldigheids)eisen uitgebreider geformuleerd. Daar staat tegenover dat zich in Nederland via jurisprudentie al een gedetailleerdere normstelling heeft ontwikkeld. Niettemin kan men verwachten dat toetsing in de medische praktijk in België zwaarder wordt en dat bij melding omstandiger zal moeten worden gerapporteerd. In Nederland biedt de huidige meldingsprocedure de mogelijkheid aan de Toetsingscommissies om haar oordeel terug te koppelen naar de behandelend arts. In België is dit door de anonieme beoordelingsprocedure uitgesloten. Hierdoor krijgen rapporterende artsen via de toetsingsprocedure geen kans op casusbespreking en deskundigheidsbevordering. Voor Belgische artsen is het overigens nog de vraag of en hoe de uitvoering van de wet zal worden ondersteund vanuit de beroepsgroep en vanuit de medische opleidingen.

Artikelinformatie

Aanvaard op

19 december 2002

28 januari 2003

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:169-74

Vakgebied

Onderwijs en Methodologie

Publieke gezondheidszorg

Auteursinformatie

VU Medisch Centrum, afd. Sociale Geneeskunde, Instituut voor Extramuraal Geneeskundig Onderzoek, Van der Boechorststraat 7, 1081 BT Amsterdam.

Prof.dr.L.Deliens, medisch socioloog (tevens: Vrije Universiteit, vakgroep Medische Sociologie, onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde, Brussel); prof.dr.G.van der Wal, sociaal-geneeskundige.

Contact prof.dr.L.Deliens (l.deliens.emgo@med.vu.nl)