Samenvatting
Er bestaat in ons land een groot tekort aan donororganen voor transplantatie. Aangenomen wordt dat veel potentieel beschikbare organen verloren gaan door onvoldoende alertheid. Wij verrichtten een retrospectief onderzoek naar de resultaten van de procedure tot het verkrijgen van toestemming tot postmortaal donorschap. Van de patiënten die in de periode 1983-1987 op de afdeling Intensive Care overleden, werd nagegaan of zij aan de gangbare selectiecriteria voor donorschap voldeden. Volgens deze criteria kwamen 104 van 531 overleden patiënten in aanmerking. De oorzaak van overlijden was bij 71 een ongeval met irreversibel hersenletsel, bij 29 een cerebrovasculair accident, bij 3 een primaire hersentumor en bij 1 een intoxicatie. De donatieprocedure werd geëffectueerd bij 53 overledenen. Bij 20 overledenen werd door de nabestaanden toestemming geweigerd en bij 12 stuitte de procedure op onoverkomelijke praktische en technische problemen. Bij 19 overleden patiënten werd niet om toestemming tot postmortaal donorschap gevraagd. Dank zij een geprotocolleerde en multidisciplinaire aanpak van de procedure tot verkrijging van toestemming voor postmortaal donorschap daalde in de onderzochte periode het percentage waarbij niet om deze toestemming werd gevraagd, van 37 naar 3.
Grotere alertheid van betrokkenen op de mogelijkheden van postmortale orgaandonatie en een goede organisatie resulteren in een toenemend aantal te transplanteren organen, waardoor een nijpend tekort belangrijk kan worden teruggebracht.
Reacties