Optimaliseren van het antibioticabeleid in Nederland. VII. SWAB-richtlijnen voor antimicrobiële therapie bij volwassen patiënten met infectieuze endocarditis

- The Working Party on Antibiotic Policy (Dutch acronym: SWAB) has developed guidelines for in-hospital antimicrobial therapy of adult patients with infective endocarditis.

- The choice and the duration of antimicrobial therapy are determined by the infecting micro-organism, the sensitivity of this micro-organism to antimicrobial therapy, the location of the endocarditis (left- or right-sided) and the presence of intracardial prosthetic material.

- While waiting for the culture results, the antibiotic treatment of an infected native valve is benzylpenicillin (in cases which begin subacutely or have a long history) or flucloxacillin (cases which begin acutely, are fulminant or in i.v. drug users), and gentamicin. If a prosthetic valve is infected then treatment of choice is vancomycin and gentamicin.

- Further antibiotic treatment depends on the causative micro-organism. Streptococci, enterococci and staphylococci are the most frequently occurring of these.

Samenvatting

- De Stichting Werkgroep Antibioticabeleid (SWAB) heeft richtlijnen opgesteld voor de antimicrobiële therapie bij volwassen patiënten met infectieuze endocarditis.

- De keuze van het antibioticum en de duur van de behandeling worden bepaald door het infecterende micro-organisme, de gevoeligheid van dit micro-organisme voor antibiotica, de plaats van de endocarditis – links- of rechtszijdig – en de aan- of afwezigheid van een kunstklep.

- Zolang de kweekuitslag niet bekend is, bestaat de antibiotische behandeling bij een patiënt met een geïnfecteerde natieve klep uit benzylpenicilline (bij een subacuut begin en een langdurig beloop) of flucloxacilline (acuut begin, fulminant beloop of bij intraveneus druggebruik), en gentamicine. Bij een patiënt met een infectie van een kunstklep bestaat de behandeling uit vancomycine en gentamicine.

- Verdere antibiotische behandeling hangt af van de verwekker; de vaakst voorkomende zijn streptokokken, enterokokken en stafylokokken.