Optimaliseren van het antibioticabeleid in Nederland. II. SWAB-richtlijnen voor antimicrobiële therapie bij thuis opgelopen pneumonie en bij nosocomiale pneumonie

The Netherlands Antibiotic Policy Foundation issued guidelines for empirical antimicrobial therapy of adult pneumonia patients in hospitals.

A distinction is made between pneumonia contracted at home or in hospital because of the differences in micro-organisms and resistance patterns.

These two categories are subdivided further with an empirical antibiotic treatment being chosen on the basis of the causative agents to be expected. For instance, pneumonia contracted at home is mostly caused by Streptococcus pneumoniae, to be treated with benzylpenicillin or amoxicillin. With regard to nosocomial pneumonia, treatment varies according to whether a pneumonia has or has not been contracted in the intensive care unit.

Combating development of resistance is alloted an important place. Emphasis is laid on ‘streamlining’ the therapy, i.e. its adjustment (including choosing an antibiotic with the narrowest possible spectrum) once the causative agent is known.

Samenvatting

De Stichting Werkgroep Antibioticabeleid (SWAB) heeft richtlijnen opgesteld voor empirische antimicrobiële therapie in het ziekenhuis bij volwassen patiënten met pneumonie.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen thuis opgelopen pneumonie en nosocomiale pneumonie vanwege de verschillen in micro-organismen en resistentiepatronen.

Binnen deze twee categorieën vindt nog verdere indeling plaats, waarbij aan de hand van de te verwachten verwekkers een keuze wordt gemaakt voor de empirische antibiotische behandeling. Zo gaat het bij een thuis opgelopen pneumonie meestal om Streptococcus pneumoniae, te behandelen met benzylpenicilline of amoxicilline. Bij een nosocomiale pneumonie is er een verschil in aanpak tussen een pneumonie die wel en een die niet op de intensive-careafdeling is ontstaan.

Het beperken van resistentieontwikkeling krijgt een belangrijke plaats toebedeeld. Daarbij is het van belang de therapie te ‘stroomlijnen’, waarmee wordt bedoeld het aanpassen ervan (onder meer het kiezen van een antibioticum met een zo smal mogelijk spectrum) na het bekend worden van de verwekker.