Opschudding over evidencebased medicine

This article discusses recent criticism of evidence-based medicine (EBM), which has tended to place unilateral emphasis on evidence originating from randomised trials into effectiveness. The goal of the pioneers of EBM, however, was actually the application of scientific evidence to the individual patient, including the doctor’s experience (‘practice-based’) and the patient’s preference (‘preference-based’) in decision making. Guidelines can support this process by systematically paying attention to patients’ preferences and by presenting the advantages and disadvantages of different management options. The application of guidelines should not involve pursuit of ‘standard care’ but, primarily, the pursuit of shared decision making. This could lead to ‘real EBM’, in which medical knowledge is translated to practical choice options from different perspectives.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Samenvatting

Dit artikel bespreekt de recente kritiek op evidence-based medicine (EBM) waarin eenzijdig de nadruk zou zijn gelegd op bewijs afkomst van gerandomiseerd effectonderzoek. De pioniers van EBM hebben echter altijd gestreefd naar de toepassing van het wetenschappelijk bewijs op de individuele patiënt, waarbij de praktijkervaring van de arts (‘practice-based’) en de voorkeuren van de patiënt (‘preference-based’) ook een rol spelen in de besluitvorming. Richtlijnen kunnen dit proces ondersteunen door systematisch aandacht te besteden aan patiëntenvoorkeuren en de voor- en nadelen van de verschillende beleidsopties te presenteren. Bij de toepassing van richtlijnen en standaarden wordt niet gestreefd naar ‘standaardzorg’ maar vooral naar gedeelde besluitvorming. Hierdoor kan er daadwerkelijk sprake zijn van ‘real EBM’, waarin vanuit verschillende invalshoeken de medische kennis wordt vertaald naar praktische keuzemogelijkheden.