Op de grens tussen voorschrijven en verstrekken van heroïne

In 1992 kondigde staatssecretaris Simons in de nota ‘Verslavingsproblematiek’ aan de Gezondheidsraad advies te vragen over de toepassing van geneesmiddelen bij de behandeling van verslaving aan alcohol, tabak en verdovende middelen. Een jaar later ging het in de adviesaanvraag zelf alleen nog om de toepassing van geneesmiddelen bij de behandeling van drugsverslaving. De staatssecretaris gaf zelfs aan een advies hierover ‘zéér nuttig’ te vinden. Nog een jaar later volgde een aangescherpte adviesaanvraag, specifiek gericht op heroïneverstrekking als ‘één van de opties in het drugsbeleid’. Een deeladvies daarover van de commissie Medicamenteuze Interventies bij Drugsverslaving is in juni 1995 verschenen.1

In de lang verwachte en in september gepresenteerde nota ‘Het Nederlandse drugbeleid; continuïteit en verandering’ onderschrijven de bewindslieden van Volksgezondheid, Justitie en Binnenlandse Zaken wel de uitgangspunten van het advies, maar zij zijn wat terughoudend over de aanbevelingen.2 Men geeft duidelijk de voorkeur aan een beperktere doelgroep, een kleiner…