De voorstanders van de nieuwe donatiewet hebben deze in de Eerste Kamer verdedigd door te stellen dat het nieuwe donorregistratiesysteem meer recht zou doen aan de autonomie van de overledene. Maar het begrip autonomie lijkt de nieuwe donatiewet niet te verdedigen. Op welke manier kunnen we het nieuwe donorregistratiesysteem beter uitleggen?
Samenvatting
Sinds 1 juli 2020 is de donorregistratie in Nederland gewijzigd van een opt-in- naar een opt-out-systeem. Dat houdt in dat iedereen in Nederland als orgaan- en weefseldonor geregistreerd wordt, tenzij diegene een andere keuze in het donorregister heeft vastgelegd. De hoop is dat de nieuwe manier van registreren tot meer donoren zal leiden.
In de Eerste en Tweede Kamer stemde slechts een krappe meerderheid voor de wetswijziging die het nieuwe systeem mogelijk maakt. In de Eerste Kamer is de wetswijziging met name verdedigd met het argument dat deze meer recht zou doen aan de autonomie van de overledene. De nieuwe wet zou echter verdedigd moeten worden vanuit de principes van rechtvaardigheid en solidariteit door een overheid die zich verantwoordelijk voelt voor degenen die een donororgaan nodig hebben.
Reacties