De rol van de arts bij postmortale donatie

- According to the Dutch Organ Donation Act, the explicit consent of either the donor or the relatives of the deceased is required for organ retrieval to be legitimate. Every Dutch citizen aged 12 years or over can record, in the national donor register, their consent to donation, their objection to donation or their wish to leave the decision to their relatives.

- The doctor, who establishes the death of a possible donor, is obliged to consult the national donor register.

- If doctors do not consult the register because the relatives object to donation, then they have failed to meet their obligations under the Organ Donation Act. Such an action disregards the donor's right to self-determination and the legitimate interests of those waiting for a suitable donor organ.

- It is acknowledged that some aspects of the Act are unclear, which may in part explain the reluctant attitude of doctors towards donation. These aspects include the procedures for donation by incompetent patients, the question as to when measures required to preserve organ function can be started, and the physician's duty of confidentiality.

Samenvatting

- De Wet op de Orgaandonatie (WOD) gaat uit van een volledig beslissysteem. Dit betekent dat donatie alleen kan plaatsvinden met uitdrukkelijke toestemming van de donor of zijn nabestaanden en dat iedere burger van 12 jaar of ouder in een centraal register (het Donorregister) kan aangeven of men zijn of haar organen na overlijden beschikbaar wil stellen voor transplantatie of niet, of dat men zijn nabestaanden daarover laat beslissen.

- De arts die de dood vaststelt, dient dit register te raadplegen.

- Artsen leven de WOD onvoldoende na als zij het Donorregister niet meer raadplegen omdat de nabestaanden bezwaar hebben tegen donatie. Daarmee wordt onvoldoende recht gedaan aan het zelfbeschikkingsrecht van de donor en aan de belangen van de velen die wachten op een geschikt donororgaan.

- De WOD bevat een aantal onduidelijke onderdelen die wellicht ook bijdragen aan de terughoudende opstelling van artsen als het gaat om donatie. Deze betreffen donatie bij wilsonbekwamen, de vraag op welk moment preserverende handelingen mogen worden gestart en het beroepsgeheim van de behandelend arts.