Onvrijwillige zorg bij mensen met een lichte verstandelijke beperking

Missed chances in the Dutch Care and Coercion Act

The aim of the Dutch Care and Coercion Act (Wet Zorg en Dwang) is to improve the legal position of people with an intellectual disability in cases of involuntary admission to psychiatric care. The present law, the Dutch Psychiatric Act (Wet BOPZ), only offers legal protection to clients who are admitted involuntarily to specific institutions. The Care and Coercion Act will lead to significant changes in the care of people with an intellectual disability and a much larger group of clients with an intellectual disability will fall under the range of this Act. Limitations to freedom – referred to as ‘involuntary admission’ within the new law – must meet the same criteria for each client. The legislator, however, seems to have paid little attention to those clients with a mild intellectual disability.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Karen, een 28-jarige vrouw met een lichte verstandelijke beperking, is vrijwillig opgenomen en woont in een appartement op het terrein van een instelling voor mensen met verstandelijke beperkingen. Ze eet mee met de groep die naast haar woont. Karen heeft een borderlinepersoonlijkheidsstoornis en gegeneraliseerde angststoornissen die soms tot wanen leiden. In het verleden is ze een aantal keren met een rechterlijke machtiging opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, als de situatie niet meer veilig was en ze niet meer uit de vicieuze cirkel kwam die van toenemende angst, alcoholmisbruik, verwaarlozing, niet meer eten en drugsgebruik leidde tot agressie, geweldsincidenten en uiteindelijk prostitutie. Een ‘donkere periode’, noemt ze dit zelf.

Karen is al enige tijd niet meer gedwongen opgenomen geweest. Haar omgeving kan tijdig inschatten wanneer het dreigt niet goed te gaan met haar. Karen mist deze vaardigheden. Ze weet echter wel dat ze op zo’n moment niet gedwongen opgenomen wil worden…