Onderbehandeling bij depressie; oorzaken en aanbevelingen

- Efficacious forms of treatment for depression are available, but too many people suffering from depression are either treated inadequately or not at all. This undertreatment may play a role in the failure to reduce in the prevalence of depression.

- Possible causes of undertreatment include delayed help-seeking, delayed treatment, non-compliance, mediocre self-care and inappropriate treatment. Furthermore, the treatment culture is insufficiently population-based and proactive, and the chronic-recurrent nature of many depressions is too often neglected.

- Both the content and organisation of mental health care, in primary care and speciality services alike, should explicitly target reduction of the prevalence of depression in the population, in particular by trying to narrow the gap between the ‘efficacy’ and ‘effectiveness’ of treatment modalities.

- Important elements in this approach include ‘individualised stepped care’ models, implementation of optimal care by means of care programs, redefinition of the roles of care-provider and patient (greater emphasis on partnership) and abolition of the distinction between somatic health care and mental health care.

Samenvatting

- Werkzame behandelingen van depressie zijn voorhanden, maar lijken te weinig mensen met een depressie te bereiken of te vaak niet optimaal te worden toegepast. Deze onderbehandeling zou een rol kunnen spelen bij het uitblijven van een daling in de prevalentie.

- Mogelijke oorzaken van onderbehandeling zijn uitstel van hulpzoekgedrag, uitstel van behandeling, therapieontrouw, matige zelfzorg en inadequate behandeling. Bovendien is de behandelcultuur onvoldoende populatiegericht, te weinig proactief en wordt te weinig rekening gehouden met het chronisch-recidiverende karakter van veel depressies.

- De zorg in de eerste lijn en de geestelijke gezondheidszorg zou, zowel inhoudelijk als qua organisatie, optimaal moeten bijdragen aan een vermindering van de prevalentie van depressie, waarbij verkleining van de kloof tussen ‘werkzaamheid’ en ‘effectiviteit’ belangrijk is.

- Belangrijke elementen hierbij zijn stapsgewijze behandeling, implementatie van optimale zorg via zorgprogramma's, herijking van de rollen van hulpverlener en patiënt (meer partnerschap) en opheffing van de scheiding tussen de somatische zorg en de geestelijke gezondheidszorg.