Oncologie roept niet om keuzehulp

In recent times, the importance of shared decision-making (SDM) when making medical decisions has been emphasised. In general, SDM is seen as a consultative communication style, mainly used in reaching important, preference-sensitive decisions when multiple options are available, each with advantages and disadvantages. SDM is particularly advocated in palliative cancer treatments, as patients have different goals for treatment and different trade-offs for side effects. Decision-support tools might facilitate the process of SDM, but might also fill a needs’ gap only in a minority of patients. As cancer treatment increasingly becomes more personalised, cancer patients also deserve personalised guidance; sometimes this means sharing decision-making but sometimes paternalistic advice is actually required. It is questionable whether general decision-making tools will have significant impact on patient satisfaction in medical decision-making.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Gedeelde besluitvorming (‘shared decision-making’) staat op dit moment sterk in de belangstelling, zeker binnen de oncologie. Waar het voorheen meestal artsen waren die de besluiten namen, wordt tegenwoordig gezocht naar mogelijkheden om de inbreng van patiënten meer tot zijn recht te laten komen.

Dat we er met ons allen nog niet uit zijn, blijkt wel uit de recente column van Esther van Fenema in Medisch Contact met als titel ‘Shared decision making is drijfzand’ en de ingezonden reacties hierop.1 Er bestaat blijkbaar minder consensus over het nut van gemeenschappelijke besluitvorming dan wordt aangenomen. Van Fenema vergelijkt de arts met een piloot; die inventariseert toch ook niet eerst de wensen van de passagiers, om tot een gemeenschappelijk besluit te komen over route en koerssnelheid? We gaan er van uit dat alle patiënten goed geïnformeerd willen zijn, en dat alle dokters dat belangrijk vinden. En zeker in het geval van gemetastaseerde…