Dames en Heren,
Bij patiënten die worden doorverwezen ter beoordeling van acute buikpijn is het klinisch onderzoek nog altijd van het grootste belang voor de beoordeling van de ernst van de klachten. Omdat de symptomen gemaskeerd kunnen worden door opiaten,1 zijn deze in de beoordelings- en observatiefase gecontraïndiceerd. Dat ook andere pijnstillers het klinisch en hematologisch ontstekingsbeeld kunnen maskeren, is echter minder bekend. De volgende drie ziektegeschiedenissen tonen dat door niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) het stellen van de diagnose ‘acute buik’ en daarmee de beslissing om te opereren ondanks herhaald klinisch onderzoek werden vertraagd.
Patiënt A, een 46-jarige vrouw, werd op een afdeling spoedeisende hulp gezien met acute, heftige buikpijn. In het ziekenhuis kreeg zij meteen zonder verder onderzoek diclofenac 100 mg rectaal, in verband met de onhoudbare pijn. Hierdoor namen de buikkrampen af. Na enige tijd werd patiënte door een arts onderzocht. De anamnese leverde, behoudens het feit…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties