Dames en Heren,
De ziekte van Parkinson wordt van oudsher gezien als een aandoening met voornamelijk motorische verschijnselen. Meest kenmerkend zijn vertraagde bewegingen en bewegingsarmoede (brady- en hypokinesie), een asymmetrische rusttremor, rigiditeit en houdings- en balansproblemen. Echter, daarnaast komen niet-motorische symptomen (NMS), zoals autonome en sensorische disfunctie, slaapstoornissen en neuropsychiatrische problemen, frequent voor (tabel). Deze symptomen, die zowel in de vroege fase als in latere stadia van de ziekte worden gezien, zijn progressief wat betreft ernst en aantal. NMS hebben een grote impact op het welzijn en de kwaliteit van leven; patiënten vinden ze over het algemeen hinderlijker dan de motorische symptomen.1
Omdat de niet-motorische symptomen divers van aard zijn, bezoeken patiënten vaak meerdere specialisten in de eerste en tweede lijn voor hun klachten. Dit zijn patiënten bij wie de diagnose ‘ziekte van Parkinson’ al eerder gesteld is, maar ook mensen bij wie dat nog niet het geval is…
Reacties