Multi-infarctdementie bij verpleeghuispatiënten; meer bijkomende morbiditeit en kortere levensverwachting dan bij de ziekte van Alzheimer

– A retrospective analysis of the medical charts of 117 patients (50 men and 67 women) with multi-infarct dementia took place. All patients admitted to the psychogeriatric nursing home ‘Joachim en Anna’ in Nijmegen between 1980 and 1989 were studied. The aim of the study was to obtain epidemiological information and to investigate the prevalence of comorbid conditions, prognosis and mortality. The results were compared with patients with Alzheimer's disease.

The patients remained in the institute for 1.4 years and the mean total duration of the disease was 5.3 years. About twenty-five percent died in the first three months of admission. Life expectation, counted from time of admission, was 6 years shorter in comparison with Dutch mortality tables. Morbidity frequently seen at admission included circulatory system diseases and cerebrovascular accidents. The risk factor hypertension was seen in a smaller percentage of patients than expected. During the stay the diseases most frequently diagnosed were respiratory and urinary tract infections, adverse effects of drugs, constipation and chronic ulcers of the skin. About twenty percent of the patients were struck by a (recurrent) cerebrovascular accident or a transient ischaemic attack. Most patients died of dehydration or bronchopneumonia. There was, apart from the diagnosis of multi-infarct dementia, no single patient aspect that could predict a poor prognosis.

Nursing home patients with multi-infarct dementia are clearly different from patients with Alzheimer's disease. Time spent in the nursing home and duration of disease are shorter. They have more comorbid conditions, especially of a cardiovascular nature, and they have a poor life expectation.

Samenvatting

Retrospectieve analyse vond plaats van de medische dossiers van 117 patiënten (50 mannen en 67 vrouwen) met een multi-infarctdementie. Alle patiënten waren in de periode 1980-1989 opgenomen in het psychogeriatrische verpleeghuis Joachim en Anna te Nijmegen. Het doel van het onderzoek was om kenmerken zoals opnameduur, totale ziekteduur, (bijkomende) morbiditeit, prognose en sterfte te onderzoeken en deze te vergelijken met die van patiënten met de ziekte van Alzheimer.

De patiënten verbleven gemiddeld 1,4 jaar in het verpleeghuis en hadden een totale ziekteduur van 5,3 jaar. Ongeveer een kwart was binnen drie maanden na opname overleden. De levensverwachting was, gerekend vanaf opname, 6 jaar korter dan men op basis van sterftetafels voor de algemene bevolking zou verwachten. Bij opname werden frequent hart-vaatziekten en cerebrovasculaire accidenten (CVA) gezien. De risicofactor ‘hypertensie’ werd bij relatief weinig patiënten vastgesteld. Gedurende het verblijf werden acute longziekten, urineweginfecties, (vermeende) bijwerkingen van medicamenten, obstipatie en decubitus het meest gediagnostiseerd. Ongeveer een vijfde maakte een (recidief-)CVA door of kreeg een ‘transient ischemic attack’. Het grootste deel van de patiënten overleed als gevolg van dehydratie of een pneumonie. Er werd behoudens de diagnose ‘multi-infarctdementie’ geen patiëntkenmerk gevonden waarmee een kortere opnameduur voorspeld kon worden.

Verpleeghuispatiënten met een multi-infarctdementie onderscheiden zich nadrukkelijk van patiënten met de ziekte van Alzheimer. De opnameduur en de totale ziekteduur zijn korter, zij hebben meer bijkomende morbiditeit, met name van cardiovasculaire aard, en zij hebben een kortere levensverwachting.