Metaal-op-metaal heupprothese blijft bron van zorg

It has recently been suggested that patients with metal-on-metal (MOM) hip implants have an increased chance of mortality. These observations come from a meta-analysis including many small randomised controlled trials (RCTs) and cohort studies. Because of the high risk of bias there is no reason for great concern. In the Netherlands, the Dutch Orthopaedic Association (NOV) advised against the use of MOM implants in 2012, and that all patients with MOM implants should be followed up every year. There are good arguments to continue this policy because of the high risk of revision associated with MOM implants and the potential toxic effects of metal ions. There are also good reasons to follow up patients after a total hip procedure in which a large metal head (> 36 mm) has been used, because they also have increased metal ion release. The tragic story of MOM hip implants stresses that a minimum of 10 years of good clinical data should be required before widespread use of new hip implants is implemented.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Direct na implantatie van een heupprothese begint het slijtageproces van het implantaat. Bij elke beweging ontstaan op het grensvlak van de bewegende delen partikels van het materiaal waar de twee componenten van zijn gemaakt. In de traditionele heupprothese is dit polyethyleen aan de komzijde en een chroom-kobaltlegering aan de femurkop. Het zachtere polyethyleen is evenwel vrij gevoelig voor slijtage en geeft veel partikels af.1

Deze partikels veroorzaken na fagocytose door macrofagen een osteolyse van het bot rond de prothese, die vervolgens losraakt van het bot.2,3 De patiënt zal pijn krijgen en opnieuw geopereerd worden. Vooral bij jonge, actieve patiënten treedt dit probleem in sterke mate op. In een poging het aantal partikels te verminderen zijn met name bij de heupprotheses andere materialen toegepast, die harder zijn en minder partikels produceren. Naast keramische materialen werd ook het gebruik van twee gladde metalen oppervlakken populair. Deze kregen de naam metaal-op-metaal…