Mendeliaanse randomisatie

Classical observational studies into the causal relationship between a risk factor and a disease sometimes result in contradictory and spurious findings. This is due to confounding factors.
It is not possible to conclude from the results of classical observational studies whether a specific risk factor may be a suitable target for future treatments.
A solution is to conduct a Mendelian randomization analysis, which uses genetic variation as a surrogate marker for the risk factor.
Mendelian randomisation is based on the idea that characteristics and environmental factors are proportionately divided into carriers and non-carriers of various genetic variants.
Mendelian randomisation can be used only if there is a robust relationship between the genetic variant and the risk factor, if the genetic variant is not associated with other factors that confound the relationship between the risk factor and the disease, and if the genetic variant has an effect on the disease only via the risk factor, i.e. not via other biological mechanisms.

Conflict of interest and financial support: none declared.

In de rubriek Stand van zaken verschijnen regelmatig bijdragen over methoden die gebruikt worden bij het opzetten van wetenschappelijk onderzoek. De artikelen in deze serie illustreren op begrijpelijke wijze wat een bepaalde methode behelst, zonder dat hier uitvoerige methodologische kennis voor nodig is. Zowel oude als nieuwe methodologische principes worden zo inzichtelijk gemaakt voor artsen die klinische onderzoeken goed willen interpreteren.

Samenvatting

Klassieke observationele studies naar de causale relatie tussen een risicofactor en een ziekte resulteren soms in tegenstrijdige en foutieve bevindingen. Dit komt door verstorende factoren.
Uit de resultaten van klassieke observationele studies is niet goed op te maken of een bepaalde risicofactor een geschikt aangrijpingspunt kan zijn voor toekomstige behandelingen.
Een oplossing hiervoor is een analyse op basis van Mendeliaanse randomisatie, waarbij genetische variatie als surrogaatmarker voor de risicofactor wordt gebruikt.
Mendeliaanse randomisatie is gebaseerd op de gedachte dat eigenschappen en omgevingsfactoren evenredig verdeeld zijn over dragers en niet-dragers van verschillende genetische varianten.
Mendeliaanse randomisatie mag alleen toegepast worden als er een robuust verband is tussen de genetische variant en de risicofactor, als de genetische variant niet geassocieerd is met andere factoren die het verband tussen risicofactor en ziekte vertekenen, en als de genetische variant alleen via de risicofactor invloed uitoefent op de ziekte, dus niet via andere biologische mechanismen.