In memoriam prof.dr.H.J.Sluiter.

– Op 23 maart 1993 is op 67-jarige leeftijd overleden dr.H.J.Sluiter, emeritus hoogleraar in de longziekten aan de Rijksuniversiteit te Groningen. Henk Sluiter werd op 21 april 1925 op Terschelling geboren. Op 16-jarige leeftijd maakte hij poliomyelitis door, die ernstige lichamelijke beperkingen bij hem veroorzaakte. Hij heeft deze beperkingen op bewonderenswaardige wijze het hoofd geboden, waarbij hij gelukkig kon vertrouwen op de nooit aflatende, liefdevolle steun van zijn echtgenote Hennie Eringa.

In 1951 behaalde hij het artsexamen en in 1955 volgde al zijn promotie op het cor pulmonale. De doorgemaakte ernstige ziekte-episode verklaart mogelijk zijn grote belangstelling voor beademing, intensive care en thuisbeademing. Hij had een belangrijk aandeel in de oprichting in 1955 van het beademingscentrum in Groningen en was de stuwende kracht achter de verdere ontwikkeling van dit centrum.

De vruchtbare samenwerking met zijn opleider Orie en vele anderen heeft geresulteerd in belangrijke wetenschappelijke activiteiten van de afdelingen Longziekten en Allergologie van de kliniek voor Inwendige Ziekten van het Academisch Ziekenhuis Groningen, vooral op het gebied van de chronische aspecifieke respiratoire aandoeningen. De resultaten van dit werk zijn vastgelegd in proefschriften, nationale en internationale publikaties. Ook werden ze gepresenteerd op de zogenaamde bronchitissymposia, waarvan het eerste in 1960 werd gehouden en het vijfde dit jaar zal plaatsvinden. Het is zeker mede aan Henk Sluiter te danken dat ‘Groningen’ zich ook internationaal een belangrijke plaats heeft weten te verwerven.

Behalve als wetenschappelijk onderzoeker en opleider is hij ook in belangrijke mate bestuurlijk en organisatorisch actief geweest. In dit verband kunnen worden genoemd een bestuurslidmaatschap van de Nederlandse Vereniging van Artsen voor Longziekten en Tuberculose, lidmaatschap van de commissie voor de Bronkhorst-colloquia, het voorzitterschap van het concilium van artsen voor Longziekten en Tuberculose, een redacteurschap van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, lidmaatschappen van de wetenschappelijke adviesraad en het werkcomité van het Nederlands Astma Fonds. Voor studenten, assistenten en longartsen was hij een uitmuntend onderwijzer. Op heldere wijze wist hij kennis over te brengen in besprekingen of in een klinische les.

Hij heeft een belangrijk aandeel gehad bij de opzet van het Stimuleringsprogramma Gezondheidsonderzoek op het gebied van CARA en bij de organisatie van cursussen over CARA voor huisartsen in opleiding. Ten slotte moet het hoofdredacteurschap worden vermeld van twee drukken in 1985 en 1993 van het Leerboek longziekten, later Longziekten geheten, waarvan kan worden gezegd dat deze zonder zijn inzet niet tot stand zouden zijn gekomen. Als waardering voor zijn werk werden hem de gouden erepenning van het Nederlands Astma Fonds en het erelidmaatschap van de Nederlandse Vereniging van Artsen voor Longziekten en Tuberculose toegekend.

In Henk Sluiter gaan een uitnemend clinicus, een belangrijk onderzoeker en publicist, een vooraanstaand bestuurder en voor velen vooral een trouwe vriend verloren. Zijn familie verliest in hem een toegewijde en warme echtgenoot, vader,

grootvader en broer. Aan hen en vooral aan zijn vrouw betuigen wij onze hartelijke deelneming.