Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
Gunstiger gewicht met minder macrovasculaire complicaties

Meerwaarde van toevoeging metformine aan insulinetherapie bij type 2-diabetes*

Onderzoek
Adriaan Kooy
Jolien de Jager
Philippe Lehert
Daniël Bets
Michiel G. Wulffelé
Ab J.M. Donker
Coen D.A. Stehouwer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:A399
Abstract
Abstract
Sluiten
Addition of metformin to insulin therapy is favourable in type 2 diabetes*. More favourable body weight, with less macrovascular complications

Objective

To assess the metabolic and cardiovascular effects of metformin in patients with type 2 diabetes (DM2) who use insulin.

Design

Prospective randomised placebo-controlled clinical study.

Methods

The effects of metformin in 390 DM2 patients during a follow-up period of 4.3 years were studied. Either metformin or placebo was added to the insulin therapy at the maximum tolerated dose (850 mg 1-3 times daily). The primary endpoint was an aggregate score of microvascular and macrovascular events plus acute mortality. The secondary endpoints were separate aggregate scores of macrovascular events plus acute mortality on the one hand and microvascular events on the other. In addition, effects on the HbA1c value, insulin requirement, lipid values, blood pressure, body weight, and BMI were analysed. The trial is registered with Clinical Trials Identifier NCT00375388.

Results

Metformin treatment prevented weight gain (–3.07 kg compared to placebo; 95% CI: –3.85 to –2.28; p < 0.001), improved glycaemic control (HbA1c: –0.4%; 95% CI: –0.55 to –0.25; p < 0.001), and reduced insulin requirements (–19.63 IU/day; 95% CI: –24.91 to –14.36; p < 0.001). Metformin was not associated with an improvement in the primary endpoint. It was, however, associated with an improvement in the secondary, macrovascular endpoint (hazard ratio 0.61 (95% CI: 0.40 to 0.94); p = 0.02), which was partly explained by the effect on body weight. The number of patients that had to be treated to prevent one macrovascular event was 16.1 (95% CI: 9.2 to 66.6).

Conclusion

Metformin, added to insulin in patients with DM2, led to a more favourable body weight, an improved glucose regulation with less insulin and a lower risk of macrovascular events. These findings support the policy of continuing the treatment with metformin in patients with DM2 who start to use insulin.

Samenvatting

Doel

Vaststellen van de metabole en vasculaire effecten van metformine bij patiënten met type 2-diabetes (DM2) die insuline gebruiken.

Opzet

Prospectieve gerandomiseerde, placebogecontroleerde klinische studie.

Methode

Bij 390 patiënten met DM2 onderzochten wij de effecten van metformine tijdens een vervolgperiode van 4,3 jaar. Aan insulinetherapie werd metformine of placebo toegevoegd in de maximaal verdraagbare dosis (1-3 maal daags 850 mg). De primaire uitkomstmaat was een samengestelde maat van micro- en macrovasculaire gebeurtenissen plus acute sterfte. De secundaire uitkomstmaten waren aparte clusters van de macrovasculaire gebeurtenissen plus acute sterfte enerzijds en de microvasculaire gebeurtenissen anderzijds. Daarnaast werden de effecten op HbA1c-waarde, insulinebehoefte, lipidewaarden, bloeddruk, lichaamsgewicht en BMI geanalyseerd. De studie is geregistreerd onder nummer NCT00375388.

Resultaten

Behandeling met metformine voorkwam gewichtstoename (-3,07 kg ten opzichte van placebo; 95%-BI: -3,85--2,28; p < 0,001), gaf een betere glucoseregulatie (HbA1c: -0,4 %; 95%-BI: -0,55--0,25; p < 0,001) met bovendien minder insuline (-19,63 E/dag; 95%-BI: -24,91--14,36; p < 0,001). Metformine gaf geen betere uitkomst van de primaire uitkomstmaat, maar wel van de secundaire, macrovasculaire uitkomstmaat (hazardratio: 0,61; 95%-BI: 0,40-0,94; p = 0,02), wat deels door het effect op het lichaamsgewicht werd verklaard. Het aantal patiënten dat behandeld moest worden om één macrovasculaire gebeurtenis te voorkomen was 16,1 (95%-BI: 9,2-66,6).

Conclusie

Metformine, toegevoegd aan insuline bij patiënten met DM2, leidt tot een gunstiger lichaamsgewicht, een betere glucoseregulatie met minder insuline en een lagere kans op macrovasculaire gebeurtenissen. Deze bevindingen ondersteunen het beleid om behandeling met metformine voort te zetten bij patiënten met DM2 die insuline gaan gebruiken.

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:A399
Vakgebied
Interne vakken
Huisartsgeneeskunde
Auteursinformatie

*Dit onderzoek werd recent gepubliceerd in de Archives of Internal Medicine (2009;169:616-25) met als titel ‘Longterm effects of metformin on metabolism and microvascular and macrovascular disease in patients with type 2 diabetes mellitus.’ Afgedrukt met toestemming.

Bethesda Diabetes Research Centrum & Ziekenhuis Bethesda, afd. Interne Geneeskunde, Hoogeveen.

Dr. A. Kooy, internist-vasculair geneeskundige; drs. J. de Jager en dr. M.G. Wulffelé, artsen-onderzoekers.

Facultés Universitaires Catholiques de Mons, Economische Faculteit, afd. Statistiek, Mons, België.

Prof.dr. P. Lehert, statisticus.

Merck BV, afd. Klinisch Onderzoek en Ontwikkeling, Amsterdam.

Drs. D. Bets, wetenschappelijk onderzoeker.

VU Medisch Centrum, afd. Interne Geneeskunde, Amsterdam.

Prof.dr. A.J.M. Donker, internist, n.p.

Maastricht Universitair Medisch Centrum, afd. Interne Geneeskunde, Maastricht.

Prof.dr. C.D.A. Stehouwer.

Contact dr. A. Kooy (kooy.a@bethesda.nl)

Verantwoording

Prof.dr. D. Poldermans en dr. H. Asscheman vormden de onafhankelijke keuringscommissie voor de registratie van vasculaire uitkomstmaten.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 24 maart 2009

Dit artikel is gepubliceerd in het dossier
Diabetes mellitus
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties