Inleiding
Het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) wordt van groot belang geacht voor de pathofysiologie van bepaalde vormen van hypertensie en decompensatio cordis. Het is daarom begrijpelijk dat veel werk geïnvesteerd is in de ontwikkeling van geneesmiddelen die invloed uitoefenen op dit systeem. Medicamenteuze therapie zal er steeds op gericht zijn de activiteit van het RAAS te onderdrukken, met als belangrijkste doel het verminderen van de biosynthese dan wel van de effecten van angiotensine II, de belangrijkste effector in dit systeem (figuur 1). Angiotensine II is een sterk werkzame vasoconstrictor, het versterkt de afgifte van aldosteron en wordt tevens beschouwd als groeifactor in de processen van linker-ventrikel- en vaathypertrofie. Verder versterkt angiotensine II de effecten van sympathische activiteit via een complex synergisme met de diverse activiteiten van noradrenaline.1
De onderdrukking van de activiteit van het RAAS als medische toepassing is tot dusver het best gelukt met de remmers van het angiotensine…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties