Behandelend artsen krijgen met enige regelmaat vragen van bedrijfs- en verzekeringsartsen over de gezondheid van hun patiënten. De vragen van de bedrijfsarts, verbonden aan een werkgever, hebben betrekking op het begeleiden en re-integreren van een wegens ziekte verzuimende werknemer. De verzekeringsarts, verbonden aan het UWV, adviseert over de arbeidsmogelijkheden en -beperkingen bij een patiënt die al geruime tijd arbeidsongeschiktheid is of die geen werkgever heeft.
De vragen van de bedrijfs- en verzekeringsarts aan de behandelend arts moeten vergezeld gaan van een toestemmingsverklaring ondertekend door de patiënt. Voor het beantwoorden van de vragen ontvangen de behandelend artsen een onkostenvergoeding. Toch twijfelen veel behandeld artsen of ze die vragen mogen beantwoorden. Hoe luidt op die vraag het antwoord? En wat als de behandelend arts besluit de vragen niet te beantwoorden?
De taak van bedrijfs- en verzekeringsartsen
Bedrijfs- en verzekeringsartsen adviseren over de mogelijkheden van een patiënt om het werk, al dan niet…
ontslagbrief?
Prijzenswaardig dat dit onderwerp breed onder de aandacht wordt gebracht. Niet alleen bedrijfs-en verzekeringsartsen kunnen vragen stellen aan een behandelaar, maar ook andere artsen; een forensisch arts of een jeugdarts die op verzoek van een school of leerplicht ambtenaar een vraag stelt aan een behandelend arts als er sprake is van langdurig schoolverzuim . Het is onvoldoende bekend bij behandelaars wanneer zij aan deze informatie vraag mogen voldoen en zij weten vaak ook niet dat ze administratieve kosten in rekening kunnen brengen. Menig (behandelend) arts is terughoudend dan wel “bang” geworden de privacy van patiënten te schenden sinds de invoering van de AVG. Zo heeft u als aanbeveling geen verwijs- of ontslagbrief door te sturen, omdat een dergelijke brief meer informatie bevat dan waar de bedrijfs-verzekeringsarts om gevraagd heeft.
Ik verkeer in het ongewisse wat u met verwijsbrief bedoelt. Doorgaans bevat een verwijsbrief nog niet de resultaten van het aanvullend onderzoek. c.q. diagnose van de patiënt. De praktijk is dat behandelend artsen een ontslag of een brief na het bezoek van de patiënt aan de polikliniek doorstuurt. Ja; in een dergelijke brief kan veel meer informatie staan dan nodig is om een oordeel te vormen over een bepaalde vraag(stelling). Maar wat is het probleem ? De patiënt had toch ingestemd met deze gegevensuitwisseling? Sommige behandelaren verstrekken een afschrift van een dergelijke brief aan de patiënt; of de persoon kan een deel van het medisch dossier downloaden en aan de aanvrager overhandigen. En in pragmatische zin: Zal de behandelaar na een dergelijke vraag een aparte brief gaan opstellen terwijl er al een “ontslagbrief” klaar ligt? Goed rapporteren vergt tijd. Het tarief volgens de NZA voor 2023 bedraagt maximaal € 36,29 .Voor huisartsen € 16,92 per 5 minuten . Ze zullen er niet snel toe geneigd zijn. Menig behandelaar stuurt een “ontslagbrief” op zonder een rekening voor de administratieve kosten. Gratis werken lijkt mij ook niet de bedoeling.
U noemde het expliciet: het niet overleggen van informatie aan de aanvrager benadeelt de patiënt. Er is een ander nadeel: De arts die een oordeel moet vormen of een patiënt voor een bepaalde voorziening in aanmerking komt en op basis van onvolledige of onjuiste gegevens onterecht de voorziening toekent, jaagt de maatschappij op onnodige kosten.