Dames en Heren,
De kunst van luisteren is vaak moeilijker dan die van spreken. De kunst van waarnemen wat vlak voor onze ogen rondom ons gebeurt, verstaan wij minder goed dan voor- en achteruit kijken. Dit kan nog des te moeilijker zijn indien men patiënten dagelijks over een lange periode volgt.
In het verpleeghuis heeft men te maken met chronisch zieke mensen met ingewikkelde stoornissen en handicaps, waarvan het beloop frequent gecompliceerd wordt door intercurrente ziekten. Patiënten in het verpleeghuis hebben grote moeite met het verwerken van de beleving van hun eigen zieke lichaam en met de institutionele omgeving waarin zij verblijven.1 Om dit te adstrueren wil ik u drie verpleeghuispatiënten voorstellen.
Patiënt A, geboren in 1942 in Marokko, werd in mei 1979 vanuit het ziekenhuis in het verpleeghuis opgenomen met de diagnose ‘coma na hersenstamcontusie bij trauma capitis na ongeval’. De EMV-score (Glasgow-comaschaal) bij opneming in het ziekenhuis…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties