Levenseindebeslissingen en terughoudend behandelen op de grens van levensvatbaarheid bij pasgeborenen in Nederland

Opinie
L.A.A. Kollée
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2032-4
Abstract

Zie ook de artikelen op bl. 2029, 2047 en 2067.

Geavanceerde mogelijkheden voor behandeling van pasgeborenen, maar ook voor (prenatale) diagnostiek, hebben dikwijls keerzijden en de toepassing ervan is niet altijd in het belang van de patiënt. Aan het begin van het leven kunnen zich daardoor dilemma’s voordoen. Bij pasgeborenen gaat het dan vooral om extreem te vroeg geborenen en om kinderen met zeer ernstige aangeboren afwijkingen. In Nederland is de discussie over de grenzen van behandeling in de neonatologie 20 jaar geleden op gang gekomen.1 Inmiddels bestaat er een grote mate van consensus hoe de besluitvorming moet plaatsvinden wanneer de behandeling geen doel meer dient en de prognose als zeer slecht moet worden aangemerkt; ook zijn zorgvuldigheidcriteria opgesteld.2

In de praktijk vindt met een zekere regelmaat besluitvorming rond het levenseinde plaats, vooral in de neonatologische intensivecarecentra. Immers, meer dan de helft van alle kinderen die…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, Universitair Kinderziekenhuis, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Contact Hr.prof.dr.L.A.A.Kollée, kinderarts-neonatoloog (l.kollee@cukz.umcn.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties