Leeftijdsgebonden maculadegeneratie; mogelijke therapieën

- The prevalence of age-related macular degeneration varies from 1 in patients aged 65 to 74 years, to 10 in patients aged 85 years and older. In the Netherlands, there is now a total of around 55,000 patients with age-related macular degeneration, and this figure is expected to rise to approximately 114,000 by 2025.

- Loss of central vision is caused by a degeneration of photoreceptors cells and pigment epithelium. Age-related macular degeneration is subdivided into a dry, atrophic form and an exudative form with neovascularisations.

- Many international studies have been published over the past ten years on potential new therapies for neovascular macular degeneration.

- For conventional laser treatment, it has been shown that visual loss in the long term is less marked in the treated group than in the observation group, despite the immediate destruction of the retina. Photodynamic therapy seems a promising new form of local therapy with few side-effects. For both therapies, however, the indication is limited to patients with the classic type of neovascularisation.

- Data on radiotherapy, submacular surgery and macular translocations are not sufficiently well-founded for firm conclusions to be drawn.

Samenvatting

- De prevalentie van de eindstadia van maculadegeneratie varieert van 1 bij personen van 65 tot 74 jaar tot 10 bij personen van 85 jaar en ouder. In Nederland komt dit neer op circa 55.000 patiënten in 2000, en, met de toenemende vergrijzing, op circa 114.000 patiënten in 2025.

- Verlies van de centrale gezichtsscherpte is een gevolg van een degeneratie van fotoreceptoren en retinapigmentepitheel. Maculadegeneratie wordt onderverdeeld in een droge of atrofische vorm en een exsudatieve of neovasculaire vorm.

- De laatste 10 jaar zijn er veel internationale onderzoeken gepubliceerd over nieuwe therapieën bij exsudatieve maculadegeneratie.

- Van de conventionele laserbehandeling is bewezen dat het visusverlies op langere termijn minder is in vergelijking met dat bij het natuurlijk beloop, ook al is er een directe beschadiging van de retina. Fotodynamische therapie lijkt een lokale therapie met weinig bijwerkingen. Voor beide behandelingen zijn echter de indicaties beperkt tot de ‘klassieke’, exsudatieve vorm.

- De gegevens over radiotherapie, submaculaire chirurgie en maculatranslocaties zijn nog onvoldoende gefundeerd voor het trekken van conclusies.