Langzaam werkende antirheumatica

L.B.A. van de Putte
P.L.C.M. van Riel
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:708-13

Inleiding

Een van de grote problemen en uitdagingen in de reumatologie is de medicamenteuze behandeling van chronische polyartritis, waarvan reumatoïde artritis (RA) veruit de belangrijkste is. Meestal begint men de behandeling met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's). Deze medicamenten hebben invloed op de pijn en de stijfheid en enigermate op de ontsteking, doch ze beïnvloeden het ziekteproces niet fundamenteel. Daarom is men vaak gedwongen na enige tijd aan deze medicatie een van de zgn. langzaam werkende antirheumatica toe te voegen. Deze farmaca zijn potentieel in staat de ziekte in gunstige zin te modificeren of zelfs geheel in remissie te brengen (disease…

Auteursinformatie

Sint Radboudziekenhuis, afd. Reumatologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Prof.dr.L.B.A.van de Putte en dr.P.L.C.M.van Riel, reumatologen.

Contact prof.dr.L.B.A.van de Putte

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties