Langzaam of snel beter?

Is het goed als patiënten die net de diagnose ‘kanker’ hebben gekregen, hun behandelopties bespreken met de huisarts? Dat is zeer aannemelijk, maar blijkt moeilijk aantoonbaar. Zeker als de meeste behandelbeslissingen al genomen zijn voor dit gesprek kan plaatsvinden (D6321, D5973).

Meer dan 10 jaar geleden waren er voor veel oncologische ingrepen wachttijden. Geen enorme wachttijden, maar de doorlooptijd van eerste ongerustheid tot diagnose kon weken zijn en daar kon je nog een paar weken bij optellen voor je aan de beurt was voor een ingreep. Onze patiënten waren begrijpelijkerwijs erg ongerust. We probeerden ze gerust te stellen door te zeggen dat het onwaarschijnlijk was dat deze weken het verschil tussen leven en dood maakten.

‘Hoe dingen starten is hoe ze blijven en eindigen’

Bij vrouwen met bijvoorbeeld DCIS is het maar de vraag of ingrijpen überhaupt uitmaakt. Patiënten met een glioblastoom zullen onvermijdelijk binnen korte tijd overlijden. Ergens daartussenin zit waarschijnlijk wel een groep waarbij haast geboden is. Hoe die groep eruitziet en hoeveel haast er bij hen geboden is, weet ik niet. Feit is wel dat we tegenwoordig steeds meer one-stop-shops zien, waar de hele diagnostiek wordt afgerond in één dag en de behandeling wordt ingepland voor de week erna. Dan wordt het moeilijk om er nog even rustig met de huisarts over te praten. Is dat dan erg?

Dat weet ik niet, maar ik heb wel één overweging die misschien niet voldoende aandacht krijgt. Hoe dingen starten bepaalt vaak hoe ze vervolgens blijven en eindigen. Je 1 jaar jongere broertje blijft tot op zijn sterfbed je jongere broertje. Iemand blijft je baas, ook al is hij al 10 jaar met pensioen. Zo is het mogelijk ook met kankerbehandelingen. Begin je eraan zonder je te beraden op wat je eigenlijk wilt, dan blijf je iemand die eigenlijk niet weet wat hij wil. Dat vergroot de kans dat je in de therapeutische fuik zwemt. Na elke behandeling ga je akkoord met een volgende behandeling, zonder ooit de vraag te behandelen wat je nou zelf echt wilt met de dagen die je nog hebt en hoe de behandeling je daarbij kan helpen. Na een time-out en een goed gesprek neem je waarschijnlijk dezelfde beslissing, maar dat het jouw beslissing is, maakt het hele verschil.