Langwerkende insulineanaloga: langzaam vooruit

– In the last few years short-acting insulin analogs have become increasingly popular. Their introduction has unmasked serious deficiencies in the capacity of isophane insulin to provide a stable basal insulinaemia. The long-acting insulin analogs, insulin glargine and insulin detemir, have been developed as alternatives to isophane insulin. Insulin glargine has a long duration of action and has demonstrated its usefulness in diabetes type 2, specifically a lower incidence of (nocturnal) hypoglycaemia compared to isophane insulin, in clinical practice. Insulin detemir has a very low variability in absorption and also seems to reduce the risk of nocturnal hypoglycaemia in diabetes type 1. More studies are, however, needed. Because of the higher costs of these novel insulins, the decision to switch a patient from isophane insulin to an insulin analog has to be made on an individual basis.

Zie ook het artikel op bl. 1674.

Enkele jaren geleden werden de kortwerkende insulineanaloga lispro en aspart geïntroduceerd als vervangers van conventioneel humaan insuline bij de maaltijd. Het gebruiksgemak en een verminderde kans op hypoglykemieën leidden tot een ongekende populariteit; inmiddels is het merendeel van de voorgeschreven kortwerkende insuline een analoog. Met het verbeteren van deze maaltijdgerelateerde insulinesubstitutie werd echter in toenemende mate duidelijk dat isofaan insuline niet in staat is in een adequate basale insulinesubstitutie te voorzien.

Elders in dit nummer van het tijdschrift beschrijft Huvers de langwerkende insulineanaloga insuline glargine en insuline detemir, die als alternatief voor isofaan insuline ontwikkeld zijn.1 Er is een belangrijk verschil in het ontwikkelingsstadium van beide middelen. Insuline glargine is sinds september 2003 op de markt en er is een redelijk aantal onderzoeken aangaande de klinische werking van het middel gepubliceerd, terwijl insuline detemir onlangs geïntroduceerd is en de meeste klinische onderzoeken…