Je komt ze nog wel eens tegen: patiënten die de polikliniek bezoeken met uitvoerige documentatie van hun ziekte. Nauwkeurig hebben ze hun symptomen en hun omstandigheden opgetekend. Natuurlijk hebben ze ook uittreksels van ieder doktersbezoek gemaakt. Je wordt als behandelaar dan ook consequent geacht je naam expliciet te spellen. In de tas zitten kopieën van brieven aan huisartsen en vaak een knipselarchief met stukjes uit de krant of uit de populaire bladen. Meer dan een simpel geheugensteuntje is het iets wat op zichzelf is komen te staan, een werkstuk zoals je dat vroeger op de basisschool maakte. In de oudere…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:B483
Reacties