Kwantificering en evaluatie van 5 neurologische evenwichtstests bij proefpersonen en patiënten

Quantification and evaluation of five neurological balance tests as part of the routine neurological examination in order to obtain objective test results for healthy individuals and several neurological patient groups.

Setting

Department of neurology, University Hospital Groningen, the Netherlands.

Design

Prospective, controlled study.

Methods

220 subjects (113 healthy individuals and 107 neurological patients) participated in a balance test investigation comprising gang board, Romberg's test, tandem gait, one-leg-stance, hopping. Tests were performed on a hopscotch (3 meters long, divided in 6 rectangles of 20 by 50 cm) and using a stopwatch to registrate times and faults.

Results

All five quantified tests were feasible for healthy individuals. Up to the age of 70 results gradually declined, above 70 a strong decline was observed. Patients with gait and balance disorders performed less well in all tests except the Romberg's test.

Conclusions

Taking into account a strict standardisation of these five existing tests standard values were obtained for a fast and simple quantification of balance in the routine neurological examination, which can also be used to monitor progress. Especially the results obtained in tandem gait, one-leg-stance and hopping differ significantly between healthy individuals and patients. The gang board appears to be useful for quantifying serious balance disorders. Romberg's test is a specific test for the gnostic sensibility and does not belong in the routine neurological examination of balance.

Samenvatting

Doel

Het kwantificeren en evalueren van 5 neurologische evenwichtstests als onderdeel van het neurologische routine-onderzoek, ter verkrijging van objectieve meetresultaten bij gezonde proefpersonen en verschillende neurologische patiëntengroepen.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Groningen.

Opzet

Prospectief, gecontroleerd onderzoek.

Methode

Bij 220 proefpersonen (113 gezonde en 107 neurologische patiënten) werd het evenwicht getest door middel van planklopen, de proef van Romberg, de koorddansersgang, het staan op één been en hinkelen. Bij de uitvoering werd gebruikgemaakt van een hinkelbaan (3 m lang en onderverdeeld in 6 vakken van 20 bij 50 cm) en een stopwatch; gescoorde tijden en fouten werden genoteerd.

Resultaten

Alle 5 gekwantificeerde tests bleken goed uitvoerbaar door gezonde proefpersonen. Tot een leeftijd van 70 jaar namen de resultaten geleidelijk af, boven de 70 jaar werd een sterke daling waargenomen. Patiënten met loop- en evenwichtsstoornissen presteren gemiddeld minder goed op alle tests, uitgezonderd de proef van Romberg.

Conclusie

Met inachtneming van een strikte standaardisatie van 5 bestaande evenwichtstests werden normaalwaarden verkregen voor een eenvoudige en snelle kwantificering van de evenwichtsfunctie, waarmee ook de ontwikkeling van de evenwichtsstoornis bij een patiënt kan worden gevolgd. Met name de testresultaten behaald op de koorddansersgang, het staan op één been en hinkelen verschilden significant tussen gezonde proefpersonen en patiënten. Het planklopen lijkt bruikbaar als kwantitatieve test bij ernstige evenwichtsstoornissen. De proef van Romberg is een specifieke test voor de achterstrengfunctie en past niet in het routinematige neurologische onderzoek naar het evenwicht.