Kosten van diagnostiek en behandeling wegens longembolie lager door toepassing van de consensusstrategie

To compare the costs of diagnosis and treatment of patients clinically suspected of pulmonary embolism, before and after the adoption of the Dutch consensus for the diagnosis of pulmonary embolism.

Design

Study of the records, followed by a prospective study with a follow-up lasting 6 months.

Setting

Academic Medical Centre and Slotervaart Hospital, Amsterdam, the Netherlands.

Method

Data were collected on 120 patients from the preconsensus period and on 452 patients examined according to the consensus strategy. This established the average patterns of medical consumption of patients before and after adoption of consensus. The mean costs per patient were then estimated.

Results

Diagnosis and treatment of a patient according to the consensus strategy on the basis of our estimates were considerably less expensive than non-protocolled diagnosis and treatment (Dfl. 4,413 as against Dfl. 5,115 per patient). This difference mainly resulted from shorter hospital stays owing to more rapid completion of the diagnosis. Considering the large number of annual hospital admissions in the Netherlands in connection with this diagnosis, savings of up to Dfl. 26 million would appear possible if the consensus were followed nationwide.

Conclusion

Considerable amounts are involved in the diagnosis and treatment of pulmonary embolism in the Netherlands. Accordingly, further research into possibilities to make these more efficient would appear advisable.

Samenvatting

Doel

Vergelijken van de kosten van diagnostiek en behandeling van patiënten bij wie klinisch een longembolie vermoed wordt voor en na de invoering van de Nederlandse consensus voor de diagnostiek van longembolieën.

Opzet

Statusonderzoek, gevolgd door prospectief onderzoek met een follow-upduur van 6 maanden.

Plaats

Academisch Medisch Centrum en Slotervaart Ziekenhuis, Amsterdam.

Methode

Bij 120 patiënten uit de periode vóór invoering van de consensusstrategie en bij 452 patiënten onderzocht via de consensusstrategie werden gegevens verzameld, waarmee een gemiddeld patroon van medische consumptie kon worden vastgesteld voor patiënten vóór en na invoering van de consensus. Vervolgens werden de gemiddelde kosten per patiënt geschat.

Resultaten

Diagnostiek en behandeling van een patiënt volgens de consensusstrategie leken op basis van onze schattingen aanzienlijk goedkoper dan ongeprotocolleerde diagnostiek en behandeling ƒ 4413,- versus ƒ 5115,- per patiënt). Dit verschil kwam vooral voor rekening van minder verpleegdagen door snellere afronding van de diagnostiek. Gezien het grote aantal ziekenhuisopnamen dat jaarlijks in Nederland plaatsvindt in verband met deze diagnose lijkt een besparing tot 26 miljoen gulden per jaar mogelijk wanneer de consensus op landelijk niveau zou worden gevolgd.

Conclusie

Er zijn aanzienlijke bedragen gemoeid met de diagnostiek en de behandeling van longembolieën in Nederland. Verder onderzoek naar mogelijkheden om deze efficiënter te maken lijkt derhalve aan te bevelen.