Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Klinische problemen bij de uitvoering van euthanasie en hulp bij zelfdoding

Onderzoek
J.H. Groenewoud
A. van der Heide
B.D. Onwuteaka-Philipsen
D.L. Willems
P.J. van der Maas
G. van der Wal
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:935-41
Abstract
Abstract
Sluiten
Clinical problems in the execution of euthanasia and physician-assisted death

To determine frequency and characteristics of the problems arising with the performance of euthanasia and physician-assisted suicide.

Design

Descriptive.

Methods

Data used had been collected during interviews with 405 physicians in 1990-1991 and in 1995-1996, and with 210 physicians (1995-1996) who had reported a case of physician-assisted death, with a total of 649 cases. Clinical problems were defined as: technical problems, complications, or problems with completion.

Results

In 535 cases (82), the physician's intention was to perform euthanasia, and in 114 cases (18) the intention was to provide assistance with suicide. Technical problems, such as difficulty inserting an intravenous line, were mentioned in 5 of all cases. Complications, such as myoclonus or vomiting, occurred in 4 of the patients, and problems with completion (a longer-than-expected time of death, failure to induce coma, or induction of coma followed by awakening of the patient) occurred in 7. Problems of any type were more frequent in cases of assisted suicide than in cases of euthanasia; in particular, problems with completion occurred significantly more often (p < 0.001). The physician decided to administer a lethal medication in 21 of the cases of assisted suicide (18), which thus became cases of euthanasia. The reasons for this decision included problems with completion (in 12 cases) and the inability of the patient to take all the medications himself (in 5 cases).

Conclusion

There may be clinical problems with the performance of euthanasia and physician-assisted suicide. Physicians who intend to perform euthanasia or assist in suicide should be prepared for this.

Samenvatting

Doel

Vaststellen hoeveel en welke problemen zich voordoen bij de uitvoering van euthanasie en hulp bij zelfdoding.

Opzet

Descriptief.

Methoden

De gebruikte gegevens werden ontleend aan 649 gevallen van euthanasie of hulp bij zelfdoding die werden beschreven in interviews met 405 artsen in 1990-1991 en in 1995-1996, en met 210 artsen die een geval van levensbeëindigend handelen hadden gemeld (1995-1996). Opgetreden problemen werden ingedeeld in technische problemen, ongewenste effecten, en problemen met het bereiken van het gewenste effect.

Resultaten

Bij 535 patiënten (82) was de intentie euthanasie en bij 114 (18) hulp bij zelfdoding. Technische problemen, zoals problemen met het inbrengen van een infuus, kwamen bij 5 van alle patiënten voor. Ongewenste effecten, zoals spierspasmen of braken, traden op bij 4. Bij 7 waren er problemen met het bereiken van het gewenste effect: bij deze patiënten duurde het langer dan verwacht voordat de patiënt overleed, raakte de patiënt niet in coma na toediening van de middelen, of kwam de patiënt na enige tijd weer bij. Hulp bij zelfdoding ging vaker gepaard met problemen dan euthanasie; vooral problemen met het bereiken van het gewenste effect kwamen daarbij significant vaker voor (p < 0,001). Bij 21 patiënten die hulp bij zelfdoding kregen (18), besloot de arts uiteindelijk zelf het euthanaticum toe te dienen, voornamelijk omdat het gewenste effect niet werd bereikt (12 patiënten) of omdat de patiënt moeite had met het zelf oraal innemen van de middelen (5 patiënten).

Conclusie

Bij de uitvoering van euthanasie en hulp bij zelfdoding kunnen zich problemen voordoen. Artsen die besluiten om hulp bij zelfdoding te verlenen of euthanasie uit te voeren, moeten hierop voorbereid zijn.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:935-41
Auteursinformatie

Erasmus Universiteit, Postbus 1738, 3000 DR Rotterdam.

Instituut Maatschappelijke Gezondheidszorg: mw.J.H.Groenewoud, arts-onderzoeker; mw.dr.A.van der Heide, arts-epidemioloog; prof.dr. P.J.van der Maas, sociaal-geneeskundige.

Vrije Universiteit, Instituut voor Extramuraal Geneeskundig Onderzoek en afd. Sociale Geneeskunde, Amsterdam.

Mw.dr.B.D.Onwuteaka-Philipsen, gezondheidswetenschapper; dr.D.L. Willems, huisarts-ethicus; prof.dr.G.van der Wal, sociaal-geneeskundige.

Contact mw.J.H.Groenewoud (groenewoud@mgz.fgg.eur)

Verantwoording

Dit onderzoek wordt afgedrukt met de namen van alle auteurs van de eerste publicatie.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties