Er zijn inmiddels talloze diagnostische voorspelmodellen. Vormen ze een zinnige toevoeging in de medische praktijk, of gaat de klinische blik nog altijd boven alles?
Samenvatting
Diagnostische voorspelmodellen kunnen het diagnostisch proces ondersteunen, zowel voor ervaren artsen als voor artsen die nog weinig ervaring hebben. Er moet meer aandacht komen voor het inbouwen van diagnostische voorspelmodellen in het elektronische patiëntendossier, waardoor een nauwkeuriger kansschatting kan plaatsvinden zonder vereenvoudiging tot afgeronde diagnostische somscores. Een uniform afkappunt van somscores met bijbehorende dichotomisering is eveneens ongewenst, omdat dat onvoldoende rekening houdt met de context van de individuele patiënt en de variatie binnen scorecategorieën. Bij een zeer nadrukkelijk pluis- of niet-pluisgevoel kan de uitkomst van alléén een diagnostische voorspelregel niet leidend zijn voor het verdere beleid. Voorspelmodellen genereren ‘slechts’ objectieve kansschattingen voor een patiënt; op basis van die kansschatting blijven artsen de klinische beslissingen altijd in samenspraak met de patiënt nemen.
Reacties