Klinisch onderzoekers en farmaceutische industrie. Liaisons dangereuses

- Pharmaceutical industry and physician-investigators are mutually dependent for the development of new drugs and clinical trials of such drugs. Under pressure of increasing market orientation, clinical scientific investigations shift more and more from fundamental to clinical drug trials, the results of which sometimes do not justify the excitement with which they are presented in the scientific and lay press. More room and means should be given to less market oriented studies, addressing more fundamental clinical problems. Financial affiliation with the industry may influence the doctors' mind and the presentation and type of investigation. Apart from this type of intellectual subjection there is a form of financial subjugation of doctors to the industry, by participating in socalled ‘postmarketing surveillance studies’ which they in fact are not, that have no scientific value whatsoever, but only serve the financial interest of the participating doctor and the industry.

Samenvatting

De farmaceutische industrie en artsen zijn voor het ontwikkelen van geneesmiddelen en klinisch geneesmiddelenonderzoek op elkaar aangewezen. Onder invloed van maatschappelijke veranderingen dreigt in de verhouding tussen die twee op twee punten scheefgroei. Allereerst is door steeds toenemende marktgerichtheid steeds meer klinisch-wetenschappelijk onderzoek geneesmiddelenonderzoek geworden, waarvan de resultaten lang niet altijd de opwinding rechtvaardigen waarmee ze in de wetenschappelijke pers en lekenpers worden gepresenteerd. Meer ruimte en middelen zouden er moeten komen voor onderzoek dat minder op marktresultaat gericht is, maar meer op fundamentele klinische vraagstukken. Door financiële affiliatie met de industrie wordt de denktrant van artsen beïnvloed, evenals presentatie en richting van onderzoek. Ten tweede is er, naast deze vorm van intellectuele onderwerping aan de industrie, een vorm van financiële onderwerping, waarbij artsen participeren in zogenaamde ‘post-marketing surveillance’-onderzoeken die dat in feite niet zijn en geen wetenschappelijke waarde hebben, maar die uitsluitend het financiële belang van arts en industrie najagen.