Ketamine als partydrug

- Ketamine is a new party drug, which is easy to obtain. For this reason, it is possible that physicians will be increasingly confronted with users that have medical problems.

- Relatively few cases of ketamine intoxication with a fatal outcome have been reported thus far.

- Ketamine is very hallucinogenic; people can experience unpleasant flashbacks even weeks after the drug has been eliminated from the body.

- Ketamine has a short half-life; the elimination half-life is about 2.5 h. A serious intoxication can lead to aspiration, acidosis, rhabdomyolysis, epileptic seizures, respiratory depression, and cardiac arrest.

- Ketamine is frequently used as a party drug in combination with other substances. As a result, the chance of untoward effects is increased.

- Anaesthetists use ketamine for short surgical procedures, sedation and analgesia. It is also used more and more often as an analgesic in patients who do not respond well to opioids.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2039-42

Samenvatting

- Ketamine is in een nieuwe, gemakkelijk te verkrijgen partydrug. Het is daarom mogelijk dat artsen in toenemende mate met gebruikers met medische problemen geconfronteerd zullen worden.

- Er zijn tot nu toe nog betrekkelijk weinig ketamine-intoxicaties met dodelijke uitkomst gerapporteerd.

- Ketamine is sterk hallucinogeen en kan zelfs weken nadat het uit het lichaam verdwenen is nog vervelende ‘flashbacks’ veroorzaken.

- Ketamine heeft een korte halfwaardetijd; de eliminatiehalfwaardetijd bedraagt ongeveer 2,5 h. Het kan bij ernstige intoxicatie resulteren in aspiratie, acidose, rabdomyolyse, epileptische insulten, ademdepressie en hartstilstand.

- Ketamine wordt als partydrug vaak in combinatie met andere drugs gebruikt. Daardoor neemt de kans op onvoorziene effecten toe.

- Binnen de anesthesie wordt ketamine gebruikt bij kortdurende chirurgische ingrepen, voor sedatie en analgesie. Tevens wordt het steeds vaker ingezet als pijnstiller bij patiënten die niet goed reageren op opioïden.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2039-42