Sinds het verschijnen van een publicatie in The New Engeland Journal of Medicine in 1998 is bekend dat de myocardvezels rond de ostia van de pulmonale venen een belangrijke rol kunnen spelen bij het ontstaan van atriumfibrilleren (AF).1 Ook weten we sindsdien dat het wegnemen van deze aritmogene bron een uitstekende behandeling is voor patiënten met paroxismaal AF. Bij paroxismaal AF treden herhaalde aanvallen van AF op die niet langer dan 7 dagen duren.
Lange tijd werd aangenomen dat een ablatie voor patiënten met persisterend AF, dat wil zeggen: AF met een duur van meer dan 7 dagen, een brug te ver was. Maar nieuwe inzichten in de pathofysiologie van persisterend AF hebben ertoe geleid dat ablatie bij deze vorm van AF nu ook tot de mogelijkheden behoort.
Paroxismaal AF
AF is een veelvoorkomende hartritmestoornis die gerelateerd is aan een verhoogd risico op trombo-embolische complicaties, zoals een beroerte, en…
Reacties