Inventarisatie en follow-up van patiënten, geopereerd vanwege (utero)vaginale prolaps, al dan niet gecombineerd met (gemaskeerde) stressincontinentie

Evaluation of the development or persistence of urinary stress incontinence in patients operated on because of prolapsed uterus, with cooperation between gynaecologists and urologists.

Design

Retrospective.

Setting

Department of Gynaecology and Obstetrics, Leyenburg Hospital, The Hague, the Netherlands.

Methods

In 178 patients subjected to prolapse correction in the period 1992-1996, presence of urinary incontinence was analysed by means of a written enquiry after an average of 22 months. The 91 patients who had visited the gynaecological outpatient clinic and were seen together with a urologist, were subjected to urodynamic examination in the absence of symptoms of stress incontinence and were operated in cooperation with the urologist. Four groups were distinguished on the basis of preoperative features: group I (n = 37) with manifest stress incontinence, group II (n = 22) with masked stress incontinence, group III (n = 32) in whom no (masked) stress incontinence could be demonstrated and group IV (n = 87) not subjected to urodynamic examination. The patients of groups I and II, in addition to prolapse correction, were also subjected to urethral suspension.

Results

Twenty-five (68) of the group with manifest stress incontinence were free of stress incontinence after the operation, while eight patients (22) reported improvement (a total of 89). In 22 of the 54 patients (41) who preoperatively had no incontinence symptoms, urodynamic examination revealed a masked stress incontinence. Sixteen of them (73) did not develop symptoms of stress incontinence after the operation, while eight (15) did develop such symptoms. Thirty of the 32 patients (94) who preoperatively had no (masked) stress incontinence remained symptom-free. Out of 64 patients without preoperative incontinence, who were operated without urological cooperation, 12 (19) developed stress incontinence.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van het ontstaan of blijven bestaan van stressincontinentie voor urine bij patiënten die werden geopereerd vanwege een uterusprolaps, in samenwerking tussen gynaecologen en urologen.

Opzet

Retrospectief onderzoek.

Plaats

Ziekenhuis Leyenburg, afdeling Gynaecologie en Verloskunde, Den Haag

Methoden

Bij 178 patiënten die in de periode 1992-1996 een prolapscorrectie hadden ondergaan, werden na gemiddeld 22 maanden urine-incontinentieklachten geanalyseerd door middel van een schriftelijke enquête. De 91 patiënten die de polikliniek Gynaecologie hadden bezocht en werden gezien tijdens een gezamenlijk spreekuur met een uroloog, ondergingen bij afwezigheid van stressincontinentieklachten urodynamisch onderzoek en werden geopereerd in samenwerking met de uroloog. Onderverdeling vond plaats naar preoperatieve kenmerken: groep I (n = 37) met manifeste stressincontinentie, groep II (n = 22) met gemaskeerde stressincontinentie, groep III (n = 32) waarbij geen (gemaskeerde) stressincontinentie kon worden aangetoond en groep IV (n = 87) waarbij geen urodynamisch onderzoek had plaatsgevonden. In groep I en II vond behalve een prolapscorrectie tevens een urethrasuspensie plaats.

Resultaten

In de groep met manifeste stressincontinentie hadden 25 (68) postoperatief geen stressincontinentieklachten meer en 8 patiënten (22) meldden een verbetering (samen 89). Van 54 patiënten die preoperatief geen incontinentieklachten hadden, kon door middel van urodynamisch onderzoek bij 22 (41) een gemaskeerde stressincontinentie worden aangetoond. Bij 16 van hen (73) waren er na de operatie geen klachten ontstaan van stressincontinentie en bij 8 (15) wel. Van de 32 patiënten bij wie tevoren geen (gemaskeerde) stressincontinentie kon worden gevonden, bleef dat ongewijzigd bij 30 (94). Van 64 preoperatief niet-incontinente patiënten die werden geopereerd zonder urologische inbreng kregen er 12 (19) klachten van stressincontinentie.