Interstitiële pneumonitis als bijwerking van rituximab

A 42-year-old man with large B-cell non-Hodgkin lymphoma was admitted to hospital after eight chemotherapy cycles of rituximab, cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine and prednisolone (R-CHOP). He had high fever, non-productive cough, dyspnoea, and on chest X-ray, interstitial infiltrations. Extensive microbiological investigation excluded any infection, including opportunistic infection. Positron emission tomography (PET) scan was negative at previous lymphoma sites, but showed diffuse fluorodeoxyglucose uptake in both lungs. Pulmonary function testing demonstrated a restrictive pattern and a diffusion deficit. Review of the literature showed that this clinical picture closely corresponded with that of rituximab-induced interstitial pneumonitis. Treatment with prednisolone, 40 mg/day, resulted in a fast and complete recovery. Physicians administering rituximab should be aware of rituximab-induced interstitial pneumonitis, since according to recent literature this condition occurs in 9-14% of patients. It can run a mild course, but can also be fatal. Besides stopping rituximab, most patients need corticosteroid therapy.

Samenvatting

Een 42-jarige man met grootcellig B-cel-non-hodgkinlymfoom wordt opgenomen na de 8e en laatste chemotherapiekuur, bestaande uit rituximab, cyclofosfamide, doxorubicine, vincristine en prednison (R-CHOP). Hij had hoge koorts, een niet-productieve hoest en dyspneu, en de thoraxfoto liet een interstitieel longbeeld zien. Bij uitgebreid microbiologisch onderzoek werden infecties, ook opportunistische, uitgesloten. Bij positronemissietomografie (PET) waren de eerdere lymfoomlokalisaties negatief, maar de PET-scan toonde wel een verhoogde opname van fluorodeoxyglucose in beide longen. De longfunctie was restrictief gestoord, met een verlaagde diffusiecapaciteit. Literatuuronderzoek wees uit dat het beeld paste bij een door rituximab geïnduceerde interstitiële pneumonitis. Behandeling met prednison 40 mg/dag resulteerde in een snel en compleet herstel. Artsen die rituximab toepassen, moeten zich goed bewust zijn van dit beeld, dat blijkens recente literatuur optreedt bij 9-14% van de patiënten, en waarbij het beloop kan variëren van mild tot fataal. Naast het staken van de rituximab is vaak behandeling met corticosteroïden aangewezen.