Zorgaanbieders geven invulling aan algemeen geformuleerde wettelijke normen, bijvoorbeeld in de Kwaliteitswet Zorginstellingen, door wetenschappelijke kennis te vertalen in criteria voor professioneel handelen. Zij leggen die vast in een professionele standaard of in richtlijnen, in toenemende mate met inbreng van patiënten. Wij spreken dan van ‘veldnormen’. De Inspectie baseert haar handhaving waar mogelijk op deze veldnormen en gaat er daarbij vanuit dat deze zorgvuldig tot stand zijn gekomen en voldoende draagvlak hebben.
Als er ondanks aandringen daartoe geen adequate veldnormen tot stand komen, zal de Inspectie zelf normen ten behoeve van de handhaving (‘handhavingsnormen’) moeten formuleren, als dat vanuit het patiëntenbelang noodzakelijk is; dit is zeker het geval waar de patiëntveiligheid in het geding is. De Inspectie heeft in een recente publicatie ‘IGZ-handhavingskader, richtlijn voor transparante handhaving’ voor de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport beschreven hoe zij komt aan haar handhavingsnormen en hoe zij deze in de praktijk toepast…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties